✔ Δήμητρα Ιωάννου: «Είναι υπέροχο να έχεις βρει το σκοπό της ζωής σου, να τον υποστηρίζεις με πάθος και να του αφιερώνεις όλη σου την ύπαρξη»

Συνέντευξη στη Γιούλη Τσακάλου //

 

Η Δήμητρα Ιωάννου έκανε τα πρώτα της λογοτεχνικά βήματα με το βιβλίο «Η Κασσάνδρα», που κυκλοφόρησε το 2013. Έκτοτε συνέχισε να κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών της. Για να μάθουμε τι ακριβώς μας περιμένει στις σελίδες του νέου της βιβλίου, αποφασίσαμε να ρωτήσουμε την ίδια τη συγγραφέα.

–Είδα ότι οι αναγνώστες έχουν υποδεχτεί με πολύ ενθουσιασμό το νέο σου πόνημα «Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ» και κάποιοι μάλιστα σε αποκαλούν την Ελληνίδα Νταν Μπράουν. Άλλωστε το βιβλίο είναι γεμάτο από γρίφους και σύμβολα, μόνο που σε αυτή την περίπτωση είναι ολόδικα μας! Είναι εκατό τοις εκατό Ελληνικά! Τι έχεις να πεις για την τόσο θερμή αποδοχή του βιβλίου σου;

Ένα τεράστιο ευχαριστώ και σε εκείνους κι εσένα. Νιώθω ότι ο κόσμος αγάπησε το βιβλίο, γιατί είναι ολόκληρο ζυμωμένο με ελληνικά στοιχεία και σύμβολα δανεισμένα από την μυθολογία και την ιστορία μας. Η πλοκή του είναι κεντημένη με μια σειρά από έξυπνους γρίφους που μας ταξιδεύουν σε κάποια από τα μεγαλύτερα αρχαία ιερά κέντρα της Αττικής και της Κορίνθου. Η καταιγιστική περιπέτεια, οι ίντριγκες και οι δύο δυνατοί έρωτες ανοίγουν ένα παράθυρο από το οποίο ο αναγνώστης μπορεί να διαφύγει έστω για λίγο από την καθημερινότητά του και τις δύσκολες καταστάσεις που διανύουμε. Ακολουθεί την τετράδα των πρωταγωνιστών, αποκωδικοποιεί κείμενα, λύνει αινίγματα, φοβάται, χαίρεται, θυμώνει, νιώθει, ερωτεύεται.

– Πως προέκυψε το θέμα του;

Πριν από αυτό το βιβλίο λίγοι γνώριζαν συγκεκριμένα πως είμαι πτυχιούχος του Ιστορικού Αρχαιολογικού τμήματος του ΕΚΠΑ. Υπήρξα τυχερή γιατί έζησα από πρώτο χέρι τον κόσμο των αρχαιολόγων και την αγάπη τους για τους πολιτισμούς του παρελθόντος και τα ανεκτίμητα δώρα που μας έχουν κληροδοτήσει. Πάντα υπήρχε μέσα στο μυαλό μου η επιθυμία να γράψω κάτι σχετικό με την αρχαιολογία αποτίνοντας φόρο τιμής σε όλα όσα μου είχε προσφέρει και τελικά φαίνεται πως έφτασε η ώρα. Μια εκδρομή στον Ιερό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα ήταν αρκετή για να ξυπνήσουν μνήμες και να αρχίσει να ξεδιπλώνεται αβίαστα η μαγεία της έμπνευσης.

-Πόσο εύκολο ήταν να πετύχεις την αποκωδικοποίηση των ηρώων σου που ζουν τόσο έντονα συναισθήματα και να πετύχεις την ισορροπία μέσα από την καταιγιστική δράση που συναντούμε στην ιστορία του βιβλίου σου;

Η αλήθεια είναι πως σε αυτή την ιστορία η καταιγιστική δράση και η αγωνία προκύπτουν από τις πρώτες κιόλας σελίδες και καλπάζουν ασθματικά ως την τελευταία λέξη του βιβλίου. Συνειδητά λοιπόν αναζήτησα ένα διάλειμμα από τον φρενήρη ρυθμό που θα εξισορροπούσε και τους ήρωες και τον αναγνώστη. Αυτό επιτεύχθηκε με δύο δυνατούς έρωτες που λαμπαδιάζουν μέσα στην καταιγίδα και φαίνονται να συνεπαίρνουν αλλά και να συνταράσσουν τις ζωές των πρωταγωνιστριών.

-Η Νίκη είναι μια πολύ επιτυχημένη επαγγελματίας και παράλληλα η ιδανική κόρη για τους γονείς της, όμως φαίνεται να δυσκολεύεται στις διαπροσωπικές της σχέσεις. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Η Νίκη στην προσπάθειά της να κερδίσει την αγάπη και την αναγνώριση των γονιών της έχει ρουφήξει τα συναισθήματά τους και έχει ‘φορέσει’ τις επιθυμίες τους. Έχει προσπαθήσει τόσο σκληρά να πετύχει στο μονοπάτι που εκείνοι προδιέγραψαν για αυτή, που δεν έχει καθίσει να σκεφτεί τα δικά της θέλω και τις δικές της ανάγκες. Η ξαφνική παρουσία ενός άντρα στη ζωή της θα γίνει ο καταλύτης που θα ανατρέψει όλα της τα δεδομένα. Θα την κάνει να αμφισβητήσει καταστάσεις και αξίες και να κάνει μια δυναμική επανεκκίνηση, φτιάχνοντας μια ζωή την οποία επιλέγει και στην οποία ‘χωράει’ πλέον καλύτερα!

-Βλέποντας την Ηλέκτρα δε μπορώ να μην αναρωτηθώ πώς είναι να νιώθει κανείς ο ‘παρείσακτος’ της παρέας και ιδιαίτερα στα πλαίσια μιας οικογένειας. Πόσο μπορεί να βαρύνει ένα τέτοιο συναίσθημα τη σχέση των δύο αδερφών;

Πράγματι η θέση της Ηλέκτρας εμφανίζεται δύσκολη στην αρχή του βιβλίου. Είναι καρπός ενός σαρωτικού έρωτα του Νικηφόρου με την μητέρα της όταν εκείνος ήταν ήδη παντρεμένος με τη μητέρα της Νίκης, πράγμα που κατέστησε τη σχέση των δύο κοριτσιών ακανθώδη εξ’ αρχής. Δεν έχουν συναντηθεί ποτέ και αυτό γίνεται για πρώτη φορά τη μέρα της κηδείας του πατέρα τους. Η παγερή υποδοχή και η έντονη επιφυλακτικότητα της Νίκης μουδιάζουν την καρδιά της Ηλέκτρας και την κάνουν να υψώσει κι εκείνη τις δικές της άμυνες. Καθώς γυρίζει τις σελίδες, ο αναγνώστης παρακολουθεί βήμα βήμα την εξέλιξη της σχέσης αυτών των δύο γυναικών που ενώ δεν συμπαθιούνται αρχικά, εντούτοις ενώνουν τις δυνάμεις τους υπό το κράτος ενός σοβαρού κινδύνου που αφάνισε τον πατέρα τους και απειλεί σοβαρά και τις ίδιες.

-«Γιατί πληγώνουμε ακριβώς αυτούς που αγαπάμε;» Με συγκλόνισε η συγκεκριμένη ερώτηση του Τζον αλλά και η απάντηση που έλαβε. Αλήθεια γιατί πράγματι το κάνουμε αυτό;

Έχετε παρατηρήσει πως πολύ συχνά συμπεριφερόμαστε με το γάντι σε αγνώστους και ξεσπάμε σε αυτούς που αγαπάμε; Καταλήγουμε να τους πληγώνουμε, γιατί θεωρούμε δεδομένη την αγάπη τους. Κάποιες άλλες φορές προσπαθούμε απεγνωσμένα να εμφανιστούμε τέλειοι ειδικά στους αγαπημένους μας και κρύβουμε αλήθειες ή λέμε ψέματα που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έρθουν στην επιφάνεια και θα δημιουργήσουν πληγές και τραύματα. Και παρότι εμείς τους πληγώνουμε με αυτές τις αστόχαστες συμπεριφορές, η ανοχή και η συγχώρεση αυτών που μας αγαπούν αποδεικνύουν συχνά πως «η πραγματική αγάπη πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να ζει και λαβωμένη». Αυτή είναι και η απάντηση που παίρνει ο Τζον στην ερώτησή του.

-Ο Μάρκος, ένας από τους πιο σύνθετους χαρακτήρες του μυθιστορήματος που διαθέτει και φωτεινές πλευρές αλλά και σκοτεινές γωνίες. Πώς εμπνεύστηκες έναν τόσο σύνθετο χαρακτήρα;

Αρκετές φορές ένιωσα ότι είχα απέναντί μου τον Μάρκο, γράφοντας αυτό το βιβλίο. Ένας ήρωας διαφορετικός από τους άλλους, ένας άντρας με σκοτεινά κομμάτια που κάνουν τους καθώς πρέπει καθηγητές τριγύρω του πολύ επιφυλακτικούς. Ο Μάρκος διαθέτει δύναμη, ευφυία, μόρφωση. Η καταγωγή του καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου και έχει αγωνιστεί να φτάσει στο σημείο που τον συναντάμε στο βιβλίο. Στέκεται δίπλα στις αδερφές και τις προστατεύει αλλά υπάρχουν κάποια στοιχεία και κάποιες πλευρές του χαρακτήρα του που κρατά ερμητικά κλειστές και που δεν έχει αγγίξει κανείς ακόμη. Και το ερώτημα παραμένει. Τελικά ποιος είχε δίκιο; Εκείνοι που ανέκαθεν τον αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό ή ο Νικηφόρος Έξαρχος που τον υποστήριζε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του;

-Ο Νικηφόρος Έξαρχος θυσιάζεται για ένα σκοπό και δίνει τη ζωή του για να προστατέψει το πολύτιμο εύρημα. Θα μπορούσες να κάνεις το ίδιο;

Είναι υπέροχο να έχεις βρει το σκοπό της ζωής σου, να τον υποστηρίζεις με πάθος και να του αφιερώνεις όλη σου την ύπαρξη. Νομίζω πως ναι, στη θέση του Νικηφόρου θα έκανα ακριβώς το ίδιο.

-Η Ηλέκτρα κυνηγώντας την επαγγελματική της επιτυχία ως instagrammer καλείται να κάνει μια πολύ δύσκολη επιλογή ανάμεσα στον απατηλό κόσμο των σελέμπριτις και στην ανάγκη για αλήθεια και αυθεντικότητα. Μίλησε μας για αυτό. Με τόση τεχνολογία πιστεύω ότι ο κόσμος έχει μπερδευτεί (χαμόγελο).

Δεν έχεις άδικο, τα τελευταία χρόνια όλα αλλάζουν και η τεχνολογία έχει σημειώσει τόσο μεγάλα άλματα, ώστε αρκετοί από εμάς δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν. Φυσικά η Ηλέκτρα είναι μόλις 23 χρονών και απόλυτα εξοικειωμένη με τον κόσμο των σοσιαλ μίντια και του instagram. Η αλήθεια είναι πως επαγγέλματα όπως youtuber και instagrammer είναι πρώτα στις προτιμήσεις των νέων, όπως αναφέρει και η ίδια μέσα στο κείμενο. Η Ηλέκτρα μέσα από μια μεγάλη για τους περισσότερους επαγγελματική ευκαιρία καταλαβαίνει ότι ο κόσμος του Instagram είναι πασπαλισμένος με απατηλή χρυσόσκονη και απέχει δραματικά από την πραγματικότητα. Τότε καλείται να κάνει μια πολύ σημαντική επιλογή: Να διαλέξει τη ζαχαρωμένη ψευδοπραγματικότητα των social media ή να εκφράσει την ψυχή της και να πει τις αλήθειες της; Και η επιλογή της τελικά καθορίζει το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει και το ποια θέλει να είναι στην πραγματικότητα.

-Μας γνωρίζεις μέσα από το κείμενο σου έναν πολύ συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου, αυτόν του μανιακού συλλέκτη που δε διστάζει να κάνει τα πάντα προκειμένου να αποκτήσει το αντικείμενο που επιθυμεί να προσθέσει στη συλλογή του! Πώς νιώθεις για αυτούς τους ανθρώπους;

Με τρομάζει ένας άνθρωπος που δύναται να πατήσει κυριολεκτικά επί πτωμάτων για να αποκτήσει το αντικείμενο του πόθου του και να το προσθέσει στη συλλογή του. Είναι εντελώς εκτός του δικού μου χαρακτήρα. Όταν εθίζεσαι στη συσσώρευση αγαθών, κατακυριεύεσαι από την απληστία και φτάνεις στο σημείο να μη διστάσεις να αφαιρέσεις μια ζωή, τότε χάνεις εντελώς τη ανθρώπινη υπόσταση σου. Και τότε τι μένει; Μια άβυσσος!

-Ενορχηστρώνεις με μαεστρία τον ‘χορό’ των δευτεραγωνιστών της ιστορίας. Καθηγητές και λέκτορες της αρχαιολογικής που ο καθένας παίζει το δικό του φανερό ή κρυφό ρόλο στην ιστορία και οι προσωπικότητες τους παρελαύνουν ανάγλυφες μπροστά στα μάτια μας. Πώς έδωσες τόσο έντονη πνοή σε αυτή την πλειάδα των χαρακτήρων;

Μου έκανε πολύ καλό που πέρασα χρόνο και ‘γνωρίστηκα’ με τους συγκεκριμένους χαρακτήρες. Τους αγάπησα και έδωσα πολλή προσοχή στον καθένα ξεχωριστά, πλάθοντας εκείνες τις λεπτομέρειες που θα τους έκαναν ανάγλυφους στα μάτια του αναγνώστη. Ήταν λες και βρισκόμουν ξανά ως φοιτήτρια στην αρχαιολογική και τους έβλεπα να περνούν στους διαδρόμους μπροστά μου ή να διδάσκουν στο αμφιθέατρο. Στη συγκεκριμένη ιστορία όλοι τους προβάλουν μια εξαιρετική εξωτερική εικόνα, διαθέτοντας μόρφωση, κύρος και αναγνώριση, εντούτοις ο καθένας παίζει το δικό του ρόλο και έχει τις δικές του κρυφές συμμαχίες και τη δική του ατζέντα.

-Στο βιβλίο ολοφάνερα το καλό αντιπαλεύει το κακό. Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα του χορού της Θεάς;

Έχεις απόλυτο δίκιο! Στο βιβλίο οι ήρωες καλούνται να αντιπαλέψουν το κακό που μοιάζει παντοδύναμο αλλά τελικά δεν είναι. Μικρές ακτίδες φωτός πάντα θα μας θερμαίνουν την καρδιά, πάντα θα μας δίνουν ελπίδα, πάντα θα χώνονται στις χαραμάδες και πάντα θα διαλύουν τα πιο ζοφερά σκοτάδια!

-Δίνεις πολύ έμφαση στο ψυχολογικό υπόβαθρο των χαρακτήρων σου αυτό σε δυσκόλεψε; Ή λόγω επαγγέλματος σου είναι πιο εύκολο;

Μου έχει γίνει δεύτερη φύση να παρατηρώ τις ανθρώπινες διαδράσεις και συμπεριφορές, να τις κατανοώ και να τις ερμηνεύω. Έτσι λειτουργώ και επαγγελματικά αλλά και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Θέλω να διεισδύω σε βάθος, η επιφάνεια με αφήνει αδιάφορη και από αυτό δεν εξαιρείται και ο κόσμος των ηρώων που πλάθω στην εκάστοτε ιστορία. Θέλω πρώτα εγώ η ίδια να συζητώ μαζί τους και να τους κατανοώ. Τους θέλω ανάγλυφους, βαθείς με απόλυτα αιτιολογημένες αντιδράσεις.

-Και τέλος

Μετά από την κυκλοφορία 7 βιβλίων σας από τις εκδόσεις Ψυχογιός η Δήμητρα Ιωάννου τι δηλώνει Ψυχοθεραπεύτρια ή συγγραφέας.. (χαμόγελο)

Αγαπώ πολύ τη δουλειά μου αλλά παθιάζομαι με τη συγγραφή. Η κάθε ιστορία μου με αφήνει άυπνη. Τι συμπέρασμα βγάζεις; (γέλια)