«Η αναζήτηση της χαράς είναι πιο σημαντική από αυτή του πόνου.»

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

 

Αναστασία Κορινθίου: «Διάφανη ψυχή», Εκδόσεις Υδροπλάνο

Διάφανη ψυχή, το νέο βιβλίο της Αναστασίας Κορινθίου, ένας καλαίσθητος τόμος από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Η συγγραφέας, καλή γνώστης του πεζού λόγου ξεδιπλώνει μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος, βγαλμένη κυρίως από τη δράση των ηρώων της, ακριβώς όπως συμβαίνει και στη ζωή. Άνθρωποι που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και προσπαθούν για το «ευ» ακολουθώντας όμως ακραίους πρακτικούς τακτικισμούς που τους οδηγούν σε απρόσμενες καταστάσεις.

Εύλογα η θεματική του βιβλίου χαρακτηρίζεται ως έργο χαρακτήρων καθώς η συγγραφέας στο εν λόγω έργο καταφέρνει να φτιάξει, να δημιουργήσει αληθινούς χαρακτήρες, κερδίζει το στοίχημα της συγγραφής και φυσικά την αποδοχή των αναγνωστών της.

Ένα βιβλίο το θυμόμαστε όχι τόσο για τη θεματική του όσο για τη δράση των χαρακτήρων, το πώς ενεργούν μέσα στην ιστορία τους με συμπεριφορές που απορρέουν από τις αναζητήσεις, τους στόχους και τον ψυχισμό τους. Η επίφαση της πραγματικότητας που έχει δημιουργήσει τόσο στο περιβάλλον χωροχρονικά αλλά περισσότερο στους ήρωές της τούς κάνει τόσο ζωντανούς – αληθινούς σαν να βρίσκονται άνθρωποι δικοί μας που περιβάλλουν τις ζωές μας.

Έτσι και οι ήρωες της Κορινθίου, ζωντανοί, δραστήριοι, τολμηρά σκοτεινοί κι άλλοτε λαμπεροί, προσφέρουν στο έργο τη δυναμική ενός αξιόλογου μύθου που ιστορείται βήμα – βήμα από τον εκάστοτε ήρωα και ηρωίδα χτίζοντας την ατμόσφαιρα που θα κινηθούν σπρωγμένοι από ακραία ερεθίσματα ώστε ως αποτέλεσμα να είναι κάτι περισσότερο από ένα μυθιστόρημα πλοκής, αλλά στην ουσία να τολμά η συγγραφέας να μιλήσει για τα κακώς κείμενα μιας εσωστρέφειας, για τα παθήματα, τις εμπειρίες και τις τραυματικές συνδέσεις τους, παρέχοντας με αυτή την αδιάσειστη πλοκή ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ουσιαστικά μέσα από το έργο αυτό -που δράση απορρέει από τις συμπεριφορές των χαρακτήρων- δεν είναι άλλο εκτός από την αναζήτηση της αγάπης, αυτό το σημαντικό στοιχείο που τους λείπει και το αναζητούν.

Ένα έργο γεμάτο συγκρούσεις, εμπόδια, αντιθέσεις, μεταλλαγές, ρήξεις, ανατροπές. Έτσι η συγγραφέας οδηγεί μεθοδικά τον αναγνώστη στην πλήρη αισθητική ανάγνωση

Πετυχημένη γραφή σε μια δύσκολη μορφή απόδοσης όταν το ύφος ισορροπεί ανάμεσα στο λυρικό -υπαρξιακό και ρεαλιστικό στοιχείο και καθώς, η συγγραφέας, δεν λαμβάνει τίποτα ως αυτόνομο, ενσωματώνει στους χαρακτήρες όλα τα στοιχεία για τα προβλήματα που δημιουργούνται στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Εξίσου δύσκολο είναι και το εγχείρημα να μπει η συγγραφέας στη σκέψη του καθενός χωριστά χαρακτήρα -που ευλόγως η διαφορετικότητα των ιδιοσυγκρασιών τους μπορούσαν να την οδηγήσουν στο να χάσει τους ακριβείς στόχους τους-, πράγμα που η Κορινθίου απόφυγε με επιτυχία και σκιαγράφησε μέσα από τις γοητευτικά επεξεργασμένες περιγραφικές απεικονίσεις, μαζί με τις επιτυχημένες επεμβάσεις της συγγραφικής της ευχέρειας, να ρίξει φως σε εικόνες που δημιούργησε το απλό, άρα δύσκολο και κομψό ύφος του λόγου της, ώστε να ταυτίζεται ο αναγνώστης με τις αναζητήσεις, τους στόχους, τις απογοητεύσεις, τις ελπίδες και ατυχίες τους, αποτυπωμένες πάντα μέσα από τον δύσκολο ψυχικό κόσμο τους και εντέχνως να τον προβάλλει και να τον μεταφέρει στο χώρο και το χρόνο μιας κάποιας ξεχασμένης αθωότητας.

Βασικοί ήρωες: Ο Αλέξανδρος, διάσημος συγγραφέας, παντρεμένος με την Άννα. Έχουν μια κόρη την Κλαίρη που δεν είναι δικό του παιδί. Ο Πέτρος εκδότης, ένας βρώμικος άνθρωπος. Η Άννα παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο παρά τη θέληση της, ήταν ερωτευμένη με τον Άλκη, έναν φοιτητή δικηγόρο. Η Κλαίρη μισεί μάνα και πατέρα. Ξέρει πως είναι νόθο παιδί. Κάνει σχέση με τον πενηνταοκτάχρονο τυπικά παππού της, τον πατριό του Αλέξανδρου. Αναστασία ερωμένη του Αλέξανδρου. Η Ραλλού, κόρη του καπετάνιου. Νικήτας, παιδί προστατευμένος του Αλέξανδρου. Η Άιντα ο μεγάλος νεανικός έρωτας του Αλέξανδρου.

Με μια πολύ μικρή αναφορά στους βασικούς ήρωες, αμέσως θα αντιληφθεί ο αναγνώστης πως η πλοκή της ιστορίας κρύβει πολλές συνομωσίες, ανατροπές, πλεκτάνες και προδοσίες.

Αναστασία Κορινθίου

Οι χαρακτήρες άρτια δομημένοι και συμβατοί με το κοινωνικό πλαίσιο της διήγησης. Αναγνωρίσιμοι αλλά όχι κλισέ, ο καθένας με ξεχωριστή προσωπικότητα σε κρατούν κοντά τους με το ίδιο πάθος που τους κράτησε και τους αγάπησε η συγγραφέας, όταν και όσο χρειάστηκε για να τους δημιουργήσει.

Με λόγο λιτό και ύφος καθαρά προσωπικό, θα τόνιζα υπαρξιακά γυμνός από κάθε άλλη εξωγενή παρέμβαση ή ταύτιση, θα μπορούσε εν μέρει, να ενέχει καταγραφές από προσωπικές γνωστικές εμπειρίες της συγγραφέως -όχι αποκλειστικά βιωματικές-, και τούτη η εκδοχή να προσδίδει ακόμη περισσότερη δυναμική στο έργο, όμοια με την αλήθεια που συμβαίνει στη ζωή.

Με πλούσιο λεξιλόγιο και αστείρευτα μέσα ιδεών, καταγράφει με ύφος κατανοητό και ξεκάθαρο όσα μέσα από τη θεματική της έμπνευση ενεργοποιούν το πνευματικό της δυναμισμό προβάλλοντας την ουσία της εκάστοτε πλοκής-διαπλοκής μεταξύ των ηρώων-ηρωίδων της με σαφήνεια και άκρατο καταιγισμό συναισθηματισμών απελπισίας, θυμού, μίσους, εχθρότητας και οργής.

Σπαρακτικά ειλικρινής η γραφή της. Επιτήδεια και ανενδοίαστα προβάλλει, προσδοκίες, αγωνίες, έρωτες μίση και απορρίψεις. Σαν μαγικό καταπραϋντικό η δυναμική της Κορινθίου ψηλαφίζει ως επείγουσα ανάγκη με τ’ ακροδάχτυλα της τον έσω κόσμο των ηρώων της γεμίζοντας τις λευκές σελίδες με τις απόκρυφες σκέψεις και επιθυμίες τους. Καταφέρνει μέσα από το ξεδίπλωμα της μυθιστορίας της να γίνεται διεισδυτική και ψυχαναλυτική ως βαθύτατος γνώστης της ανθρώπινης ψυχής.

Το θέμα του βιβλίου σπαρακτικά αληθινό, σύγχρονο και καθημερινό με ήρωες γεμάτους αγωνία, πανικό, αδιέξοδα κι ερωτηματικά, αναζητούν τη λύτρωση μέσα από μια σχέση από έναν έρωτα, από μια αγάπη, από την επιτυχία, από τη νίκη και το κέρδος, ώστε να διατηρηθούν ζωντανές οι αισθήσεις τους στο χρόνο και στις ψυχές τους, όσο πιο πολύ γίνεται.

Όπως στο κεφάλαιο, «Η νεράιδα πουτάνα», απόσπασμα από το βιβλίο, Διάφανη ψυχή, που γράφει ο Αλέξανδρος: Πληρωνόταν ακριβά. Με αγόρια φτιαγμένα για έρωτα που τα ξεγέλασε μια αγάπη. Τον έρωτα της νεράιδας τον γεννάει το μυαλό, τον ζει η ψυχή και επιβιώνει μέσα στα σώματα τα φθαρτά.

Αναρωτιόμουν αν θα με πίστευε ο επόμενος τυχαίος άγνωστος σαν συστηνόμουν σαν μια νεράιδα πουτάνα κι εγώ που θα πληρωνόμουν με αντίτιμο την ελευθερία. Πόσο πάει με ρώτησε ένας περαστικός. Κι εγώ έπιασα το κεφάλι και την καρδιά του και τον φίλησα δίπλα σε ένα γκράφιτι που έγραφε «Η αναζήτηση της χαράς είναι πιο σημαντική από αυτή του πόνου.»

Χαρακτήρες άκρως ανθρώπινοι και φυσιολογικοί αντίστοιχα (άντρες-γυναίκες) βιώνουν τα γεγονότα και δρουν μέσα απ’ όλα αυτά τα γνωστά αν μη τι άλλο συναισθήματα που καθένας από εμάς όμοια βιώνει. Πόνο. Απόρριψη. Ενοχή. Μανία. Αδιαφορία. Ψυχρότητα. Μοναξιά. Ευγνωμοσύνη. Ανεκπλήρωτοι έρωτες. Αναζήτηση της αγάπης.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε, πως αν θέλεις να καταλάβεις τους άλλους, πρέπει να ισχυροποιήσεις την προσωπικότητα σου. Απ’ ότι φαίνεται η συγγραφέας έχει ισχυρή προσωπικότητα, γι’ αυτό καταλαβαίνει τους ήρωες της και καταγράφει τα πάθη και τους πόθους τους εστιάζοντας τη δυναμική της με άπλετο ενδιαφέρον στα βιώματα τους για ένα καλλίτερο αύριο.

Σαπίλα σκάνδαλα στημένα, ζωές που εξαπατήθηκαν, συναλλαγές ψυχών. Μέσα σε όλα αυτά μια σύζυγος που τον μισούσε, ένας φίλος προδότης, μια ερωμένη δηλητήριο και μια κόρη όπλο στα χέρια του προστατευμένου που έμελλε να γίνει η Νέμεσις.

Δεν θα αναφερθώ στο τέλος του βιβλίου που έχει έναν ευρηματικό θεατρικό ύφος, αλλά να συμπληρώσω πως θα μπορούσε να έχει ένα διττό θα τέλος, αν η συγγραφέας χρησιμοποιούσε το φαινόμενο της πεταλούδας. Με μιαν άλλη εκδοχή να άφηνε τους χαρακτήρες στη θεωρεία του χάους· κι όλα ως διά μαγείας να αλλάζουν.

Έργο με πλούσια πλοκή, αναπτυσσόμενη δράση των χαρακτήρων. Ο αναγνώστης θα ταυτιστεί με τις ενέργειες τους και θ’ αποκτήσει μέχρι να τελειώσει το βιβλίο, μια διαρκεί αίσθηση ότι πρέπει και ο ίδιος ν’ αντιμετωπίσει μαζί τους όχι τα άπιαστα κι ανώδυνα όνειρα, αλλά τα πραγματικά σενάρια της ζωής με όλες τις εκδοχές τους.

Η Διάφανη ψυχή είναι ένα ζωντανό κείμενο όπου η ανθρώπινη ανάγκη σαν πέπλο αγκαλιάζει τον πανικό στα αδιέξοδα και στις επαναλαμβανόμενες επιθυμίες που μας κυνηγούν και μας απειλούν και αδύναμοι στέκουμε χωρίς να κάνουμε το παραμικρό βήμα να τ’ αποφύγουμε. Γιατί αυτός ο μεγάλος ευσεβής πόθος, η απόκτηση της αληθινής αγάπης είναι αυτό το σπουδαίο γεγονός που κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθεί κι ας ξέρει πως στο τέλος θα τον προδώσει. Θα τον εκθέσει ανεπανόρθωτα συναισθηματικά.