Η ηρεμία ως στάση ζωής
Της Χρυσάνθης Ιακώβου //
“Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο” του Ζαν-Πωλ Ντυμπουά, Εκδόσεις Δώμα, 2020, Μετάφραση: Μαρία Γαβαλά
Ο Πωλ Χάνσεν εκτίει ποινή φυλάκισης στις φυλακές του Μόντρεαλ, όπου μοιράζεται το κελί του με τον πληθωρικό συγκρατούμενό του, τον Πατρίκ. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του θα κάνει μια αναδρομή στη ζωή του, θα σκεφτεί τον Δανό πατέρα του, τη Γαλλίδα μητέρα του, την γυναίκα του, την Γουινόνα, και την σκυλίτσα τους, την Νουκ, τα χρόνια που δούλευε ως επιστάτης στο κτίριο Excelsior.
Μια υπέροχη ιστορία που κυλάει σαν νερό, που συνδυάζει το νοσταλγικό παρελθόν με το σκληρό παρόν στη φυλακή, που χωράει πολύ συναίσθημα, ενδιαφέροντα περιστατικά, χιούμορ στις δόσεις που απαιτείται και γλαφυρές περιγραφές.
Το “Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο” είναι ένα βιβλίο που ξεδιπλώνεται όμορφα, ήσυχα και μεθοδικά, διατηρώντας την ίδια ηρεμία στην αφήγηση που χαρακτηρίζει και τον ήρωα του. Ακριβώς αυτό βέβαια θέλει να τονίσει και ο συγγραφέας, το πώς μπορεί να πορευτεί σε έναν διεφθαρμένο κόσμο ένας άνθρωπος πράος, νηφάλιος και καλόκαρδος.
Πώς όμως ένας τέτοιος άνθρωπος καταλήγει στη φυλακή; Ο Ντυμπουά, χτίζοντας μια ενδιαφέρουσα δομή και ξεδιπλώνοντας την ιστορία του κλιμακωτά, αφήνει την απάντηση για το τέλος. Σκιαγραφώντας επιτυχημένα την ψυχοσύνθεση του κεντρικού του ήρωα, θα μας τον παρουσιάσει να περνά το όριο της υπομονής του και να προσπαθεί να επαναπροσδιοριστεί μετά την αποφυλάκισή του.
Το “Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο” είναι ένα όμορφο βιβλίο με υπέροχη αφήγηση, ευχάριστο ρυθμό και πολύ ενδιαφέροντες ήρωες, που καταφέρνει μέσα από τον χαρακτήρα και τη ζωή του πρωταγωνιστή του να μας δώσει μια εξαιρετική στάση ζωής – όπως υπονοεί και ο τίτλος. Δικαίως το βιβλίο αυτό χάρισε στον συγγραφέα το Βραβείο Goncourt το 2019.
Ζαν Πωλ Ντυμπουά
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“Θεατρικότητα κι όνειρο”
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου // * Σκέψεις πάνω στην ποιητική συλλογή της Άντζελας Ζιούτη, “Ο άνθρωπος που μιλούσε με τ` αγάλματα” εκδόσεων Γαβριηλίδη Α΄ Ενδιαφέρουσες τεχνικές: Με την πρώτη κιόλας ανάγνωση της όμορφης ποιητικής συλλογής της Άντζελας
Περισσότερα -
Tέσσερα ποιήματα
Γράφει ο Λεόντιος Πετμεζάς // * To λεηλατημένο τοπίο των αναπολήσεων. Στο λεηλατημένο τοπίο των παραισθήσεων και των περισκέψεων τα ψυχικά, εξαθλιωμένα ναυάγια σε συνέχεια των στροβιλισμών μέσα από την ανακύκλωση αφήνουν την
Περισσότερα -
Θανάσης Σκρουμπέλος: Η γοητεία της εξέδρας
Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη // Ο Θανάσης Σκρουμπέλος έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έχει γράψει μυθιστορήματα αλλά και δυο βιβλία για την ομάδα του Ολυμπιακού. Αυτή
Περισσότερα -
☆ «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου σε καλοκαιρινή περιοδεία
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // Πρόλογος Τιμώντας τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τα 113 χρόνια από τη γέννηση της Διδώς Σωτηρίου, η Gr Entertainment World Ltd περιοδεύει στη χώρα την παράσταση «Ματωμένα Χώματα». Το εμβληματικό έργο της
Περισσότερα -
Ο Αθανάσιος Βαβλίδας στο Εργαστήρι του συγγραφέα
«Θηριώδεις καιροί», Εκδόσεις Οδός Πανός, 2015 «Εν αρχή ην η ποίηση»! Με αυτήν, πιστεύω, ξεκινά η ζωή μας (ο έρωτας, η κύηση, το πρώτο κλάμα, το πρώτο χαμόγελο είναι γεγονότα εξόχως ποιητικά), με την ποίηση ξεκίνησε και
Περισσότερα -
Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος στο εργαστήρι του συγγραφέα
Τα διηγήματα της Τραμπάλας απλώνονται σε ένα βάθος 3-4 ετών. Το πιο παλιό είναι η Μύγα, που γράφτηκε πρώτη φορά το 2012 αλλά δουλεύτηκε πολύ από τότε και έχασε σχεδόν τις μισές της λέξεις. Το πιο πρόσφατο, το
Περισσότερα -
Διήγημα: “Φονικό στην Παλιά Παναγιά”
Της Μαγδαληνής Θωμά // * [απόσπασμα νουβέλας] 1. Με τον Σαράντη γίναμε φίλοι, τότε που κόντεψα να πατήσω κείνο το φίδι. Βγήκε αναμαλλιασμένος από κάτι χαλάσματα, «πίσω, παλιόπουστα!» φώναξε κι άρπαξε στα χέρια του μια κοτρόνα.
Περισσότερα
