Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / 11 ποιήματα του Σέρβου ποιητή Ντέγιαν Τζόρτζεβιτς
24/08/2016, 3:33 πμ

11 ποιήματα του Σέρβου ποιητή Ντέγιαν Τζόρτζεβιτς

Μετάφραση και επιμέλεια: Παναγιώτης Ασημόπουλος // *

 

dejan_1

 

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ

Θα αρχίσουν κέρατα να μας φυτρώνουν
Σιγά – σιγά θα μεταμορφωθούμε σε γυμνοσάλιαγκες
Στο τέλος, θα χάσουμε την ανθρώπινη μορφή.
Θα γίνουμε ο ένας για τον άλλο καθρέφτης
Θα βγαίνουμε φωτογραφίες για κοντέινερ
Και θα ζούμε από τις αναμνήσεις.
Θα ξεχάσουμε τη γλώσσα και θα χάσουμε τη λαλιά μας
Τίποτα δε θα μας σταματήσει να μην αλλάξουμε.

 

Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ

Στις σκεπές της πόλης μου
Μεγαλώνει η μιλιά
Οι σκεπές αντηχούν από τις λέξεις.
Παίζουν τα φίδια στα σχολεία
Στα Κέντρα υγείας
Χοντρά σκουλήκια κυλιούνται.
Στα καταστήματα
Το χρήμα γίνεται πεταλούδα
Οι πωλητές σε μαύρο ψωμί.
Οι άνθρωποι στέκονται στα πεζοδρόμια
Και κοιτούν τον ουρανό
Φαίνεται ότι θα βρέξει.

 

ΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΡΟΧΩΡΩ

Έτσι στην πόλη προχωρώ, και σταματώ.
Με ρωτούν, πού κίνησα;
Στην πόλη, μα δε βλέπετε.
Στην τσάντα έχω το μολύβι, το χαρτί και την αρρώστια.

 

ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Στο πάρκο
Ανάμεσα σε δύο καστανιές
Κείται η αρρώστιά μου.
Τα παιδιά την κοροϊδεύουν
Την μπάλα τής πετούν
Πάνω στο κεφάλι.
Καμιά φορά έρχομαι στην πόλη
Και τη γυρίζω μπρούμυτα.

 

ΦΕΙΔΟΥ ΦΩΤΟΣ

Φίλε, σβήσε το φανάρι
Δεν υπάρχει άνθρωπος
Το νερό τον πήρε
Κάηκε στη φωτιά
Ή η γη τον έκρυψε.
Στο βαρέλι σου
Δεν υπάρχει θέση για έναν ακόμα
Σύντομα θα έρθει η νύχτα
Φείδου φωτός.

 

ΣΤΗΝ ΕΝΕΔΡΑ

Τη νύχτα
με σκοπό
περιμένουμε
εγώ, ο ποιητής και ο κυνηγός.
στο στενό μονοπάτι
περνούν
ο λαγός, το ποίημα και η σκιά μου.
ο κυνηγός το ποίημα πυροβολεί
ο ποιητής τη σκιά μου αδράχνει
και εγώ πιάνω το λαγό.
τότε μοιράσαμε την τύχη σε
κανέναν δεν ήταν αρκετά.

 

djordjevic

 

ΜΕ ΚΑΛΟΥΝ

Μού έρχονται
ακριβώς τα μεσάνυχτα.
Με καλούν να κινήσω.
Στην πλατεία,
εγώ, η μαύρη βαλίτσα
και η σκιά μου.

 

ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ

Ο παππούς μου δεν ήταν ήρωας
ούτε δάσκαλος ούτε πολιτικός.
Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος
έκτισε το σπίτι
στο οποίο μένουμε ο αδερφός μου και εγώ.
Η μητέρα μου είναι εβδομήντα ετών
κάθε εβδομάδα πηγαίνει στην εκκλησία
ξαίνει κι υφαίνει μάλλινες κάλτσες
και αδιάκοπα λέει:
Οι κοπελίτσες μοναχά λένε βλακείες,
Φορούν φορέματα και τρώνε τυρί.

 

ΕΜΕΙΣ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ

Σε χαμένο κόσμο
Εμείς βρεθήκαμε.
Αν δεν υπάρχουμε σε αυτήν την εποχή
Υπάρχουμε στην άλλη.
Η ησυχία μέσα μας
Στο ποίημα είναι καταδικασμένη
Λέξη-λέξη.
Και να μας στην κορυφή τής σιωπής.

 

ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΕΣ

Άλλοι άνθρωποι, άλλοι καιροί.
Εδώ θα έρθουν.
Τυμπανιστές,
Στους νεκρούς την ακοή να επιστρέψουν.
Πρέπει να κάνουμε περισσότερο θόρυβο.

 

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Πίσω από τα κτισμένα παράθυρα
Στο λευκό τετράγωνο
Ουρλιάζει γαλάζιος κύκλος.
Με ενοχλεί το γεγονός
ότι είμαι άνθρωπος.
Έρχεται η νύχτα
να χρωματίσει την ανθρώπινη ντροπή.

 

Βιογραφικά σημειώματα

 

Ντέγιαν Τζόρτζεβιτς (Dejan Đorđević)

Γεννήθηκε στη Βέλικα Σεγιάνιτσα, στη Σερβία το 1970. Είναι ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος. Έχει δημοσιεύσει δύο ποιητικές συλλογές: «Υπάρχω και δεν υπάρχω» και «Μη / Συναίνεση». Το ποίημα «Ξυπνώ για να σε αγαπώ» έχει μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες. Είναι συντάκτης στον εκδοτικό οίκο «Φιλόλογος» και στο περιοδικό «Αναλήψεις».

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: djura007@yahoo.com

 

Παναγιώτης Ασημόπουλος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Είναι πτυχιούχος Κλασικής Φιλολογίας Αθηνών και διδάκτορας Σερβικής γλώσσας. Στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων διδάσκει την Ελληνική γλώσσα μέσω αγγλικών, αραβικών, ρωσικών και σερβικών. Ασχολείται με τη λεξικογραφία, την παγκόσμια λογοτεχνία, τις σλαβικές γλώσσες.

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: asimopoulosp@yahoo.gr

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top