Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: «Δάκρυα»
19/07/2017, 11:31 πμ

Διήγημα: «Δάκρυα»

Της Γιώτας Αναγνώστου //

 

 

Λοιπόν τέλος τα δάκρυα, φιλενάδα. Κοίτα, μια σακούλα κρεμμύδια. Κρεμμύδια ξερά. Πήγα πρωί πρωί στη λαϊκή και πήρα μια πλεξούδα. Ήταν μια κυρούλα από χωριό. Δεν είχε πάγκο. Κατάχαμα τις είχε στρώσει τις πλεξούδες και τις πούλαγε. Σ’ αυτή πήγα. Δεν πήγα στους στημένους πάγκους που βγάζει στη δημοπρασία ο Δήμος και τις μοσχονοικιάζει για να πουλάνε οι μεσάζοντες μεταλλαγμένες ντομάτες και αγγουράκια που μυρίζουν αβγό ή αυγό. Τα βλίτα είχαν πάρει να σκοινιάζουν και τα βερίκοκα δεν σ’ αφήνουν πια να τα διαλέξεις. Τα πουλάνε σε πακέτα πλαστικά. Πάνω-πάνω σφιχτά και πορτοκαλί και βελούδινα κι από κάτω η σαβούρα. Εγώ πήρα κρεμμύδια. Μόνο κρεμμύδια. Ξερά.

Τώρα θα τα καθαρίσω. Όλα! Όλα τα χρειάζομαι για το στιφάδο μου. Βαρύ φαγητό καλοκαιριάτικα. Μα εγώ αυτό θα κάνω. Ένα στιφάδο ωραιότατο. Βαρύ κι ασήκωτο.

Και τώρα θα σου δείξω πώς καθαρίζεις τα κρεμμύδια δίχως δάκρυ.

Κοίτα, πρώτα ακονίζεις το μαχαίρι. Καλά καλά πρέπει να κόβει το μαχαίρι. Να σφάζει το κρεμμύδι με τη μία, πριν να προλάβει να απελευθερώσει τις ερεθιστικές και δακρυγόνες του ουσίες.

Αν το ακονισμένο σου μαχαίρι σε τρομάζει – πάντως εγώ το προτιμώ – βάλε τα κρεμμυδάκια στην κατάψυξη λίγα λεπτά. Το ψύχος το δριμύ αποκοιμίζει τα σουλφοξείδια, τα δακρυγόνα.

Αν πάλι δεν τα θες τα κρεμμυδάκια σου καταψυγμένα, καθάρισέ τα στο νερό. Θα’ χουν πεθάνει από πνιγμό και δεν θα νιώσουν το μαχαίρι κι έτσι κι εσύ ψυχρά και δίχως δάκρυα θα κάνεις τη δουλειά σου.

Αν δεν σ’ αρέσει ούτε κι αυτό το κόλπο, τι να σου κάνω πια κι εγώ; ό,τι ήξερα στο είπα. Φόρα γυαλιά στην τελική. Εμένα δεν μ’ αρέσουν.

Κι αν θέλεις τώρα να σου πω, εγώ με τόσα κόλπα πρακτικά και με μαχαίρι ακονισμένο, κοφτερό, γιατί στο κλάμα έχω πλαντάξει. Θα σου το πω για να το ξέρεις. Όχι, δεν φταίνε τα κρεμμύδια. Φταίει αυτός ο αλήτης από πάνω που έχει στη διαπασών τον Παπακωνσταντίνου να τραγουδάει την Πρέβεζα.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top