Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Faceless
18/05/2021, 8:29 μμ

Faceless

Γράφει η Τζένη Μανάκη //

 

Κατερίνα Μαλακατέ «Χωρίς Πρόσωπο», εκδ. Μεταίχμιο

 

 «Φοβάμαι πως δεν θα ξυπνήσω. Έχω παραλύσει ολόκληρος από τον τρόμο. Αύριο μπορεί να μην υπάρχω. Ξέρω, ως τώρα έλεγα πως δεν φοβάμαι τον θάνατο, τελικά τον φοβάμαι. Είναι τόσο νωρίς και έχω κάνει τόσα λίγα. Δεν θα είμαι καν ωραίο πτώμα, αυτό είναι το πιο γελοίο».

 

Η Κατερίνα Μαλακατέ στο βιβλίο της «Χωρίς Πρόσωπο», πραγματεύεται ένα δύσκολο όσο και πρωτότυπο ζήτημα. Η έρευνα, συνεπικουρούντων και των σπουδών Φαρμακευτικής, πιθανόν, βοήθησαν να παραχθεί μία αξιοπρόσεκτη αφήγηση που εγείρει το ενδιαφέρον του αναγνώστη για την εξέλιξη τόσο των ιατρικών επιτευγμάτων όσο και των ψυχολογικών καταστάσεων όχι μόνον του κεντρικού ήρωα αλλά και των άμεσα εμπλεκομένων γύρω από αυτόν.

Ο κεντρικός ήρωας της, ο Διονύσης μετά μία έντονη διαφωνία με τη μητέρα του σχετικά με την ερωτική σχέση με την πρώτη εξαδέλφη του, αυτοπυροβολείται. Αποτέλεσμα, καταστρέφεται το πρόσωπό του, το πηγούνι, η μύτη, τα μάγουλα. Επιζεί, με μια τερατόμορφη εμφάνιση, για την οποία αυτοοικτείρεται, που τον αναγκάζει σε απομόνωση στο σπίτι των γονιών του. Έξω κόσμος του είναι οι φίλοι του διαδικτύου, ο ψυχολόγος του και μία γιατρός που του προτείνει επέμβαση αποκατάστασης του προσώπου του. Η γιατρός μετά την επιτυχή επέμβαση γίνεται ερωμένη του.

Στο μεταξύ, ο Διονύσης έχει αποκτήσει ευχέρεια στο γράψιμο, οι αναρτήσεις του στο φέισμπουκ με το ψευδώνυμο faceless, διαβάζονται από πολλούς χάρη στην αμεσότητα έκφρασης των συναισθημάτων του, είτε γιατί το παράδοξο ελκύει τους ανθρώπους, είτε γιατί συμπονούν έναν νέο άνθρωπο σε μια τόσο ιδιόμορφη κατάσταση.

«Δεν με ξέρεις, διαβάζω συστηματικά το μπλογκ σου. Δεν σου κρύβω πως με συναρπάζει ο τρόπος του γράφεις και κυρίως αυτό που συνέβη. Ήταν φοβερή ατυχία και ταυτόχρονα ευλογία.[…] Αν σ’ ενδιαφέρει, είμαι γιατρός και μπορώ να σε βοηθήσω να βρούμε μια άκρη. Νομίζω από αυτά που διαβάζω πως θα ήσουν ιδανικός υποψήφιος για την εγχείρηση…»

 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η συγγραφέας έχει την ευχέρεια να αναπτύξει όλη τη γκάμα των ψυχολογικών μεταπτώσεων του αυτοτραυματισμένου ήρωά της, ενός νέου ανθρώπου που εξωθήθηκε στην απονενοημένη πράξη μιας αποτυχημένης αυτοκτονίας, την οποία ουσιαστικά δεν επεδίωκε. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι μακροχρόνιες ψυχικές αναταράξεις που προκάλεσε η πράξη του και για τους γύρω από αυτών προσώπων, κυρίως στη μητέρα του, που παλεύουν όχι μόνο με την απέραντη θλίψη και την πολυετή κούραση, αλλά με έναν μεγάλο όγκο τύψεων και ενοχών.

 

«Πως μπορείς να δεχτείς το πρόσωπο ενός άλλου για δικό σου; Πώς θα το καταφέρεις αυτό; Είσαι σίγουρος πως το θέλει ο Θεός; Θα κάνεις τη μεταμόσχευση, θα τραβήξεις όλο αυτό και μετά θα μείνεις με τη μούρη ενός άλλου κολλημένη πάνω σου. Θα φορτωθούμε έναν άλλο άνθρωπο για πάντα».

 

Κατερίνα Μαλακατέ

     

 

Η Κατερίνα Μαλακατέ, γνωρίζει καλά τα του διαδικτύου, τις αλληλοεπιδράσεις μεταξύ των χρηστών, την ελευθεριότητα στη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι νέοι στις μεταξύ τους σχέσεις, μπαίνει στο πετσί του ήρωά της, αποτυπώνει τις αγωνίες του για το μέλλον, τον υφέρποντα πληγωμένο ναρκισσισμό του, τη σχέση του με τον ήδη πεθαμένο δότη, με τη γυναίκα του, το παιδί του.

 

«Άνοιξε την πόρτα και αντίκρισε μια νόστιμη μελαχρινή γεματούλα Αμερικάνα. Στην αγκαλιά της κρατούσε ένα μωρό ενός ενάμισι έτους […] Τον ρώτησε αν μπορεί να τον αγγίξει. Και άγγιξε. Ο Διονύσης ανατρίχιασε.

“Δεν του μοιάζεις, αλλά στην αφή είναι το ίδιο”, είπε.

“Είναι τα γένια του, γι αυτό” απάντησε.»

 

Ο ίδιος ο ήρωας χρησιμοποιώντας την “αρρωστημένη” γοητεία που ασκεί στο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει, ουσιαστικά το καθοδηγεί, παρά τη θέληση ή τις αντιστάσεις του, καταφέρνει να το επηρεάζει και να το ωθεί σε ενέργειες που κατά κάποιο τρόπο κολακεύουν την εγωπάθεια που αναπτύσσει από την επίδειξη του ενδιαφέροντος που του δείχνουν.

 

«Δεν είχε ψάξει για δουλειά. Συντηρούνταν από λεφτά που του δώριζε ο κόσμος στο Ίντερνετ και τα δικαιώματα από το αμερικάνικο ντοκιμαντέρ. Του έστελναν κάποια χρήματα και οι γονείς του από τα χωράφια, που πήγαιναν καλά, έπαιρνε και το αναπηρικό επίδομα τα έβγαζε πέρα.[…]

Το μυαλό του αρνιόταν να υποταχθεί στη μοναξιά και την κλεισούρα, ήθελε βόλτες και χαϊδέματα και εξόδους και διασκέδαση.» 

 

 

Οι ιδιαίτερες συνθήκες που διέπουν το θέμα που πραγματεύεται η συγγραφέας, θέμα που άπτεται και της βιοηθικής, καθώς και η πρωτοτυπία του, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη που δεν φοβάται να αγγίξει ένα ζήτημα, τόσο κοντά στον θάνατο. Εξάλλου η αφήγηση απλώνεται και σε άλλα πεδία, όπως ο έρωτας, οι κατά συνθήκη σχέσεις, η πολιτική, οι κοινωνικές και μορφωτικές διαφορές.

 

“«Τι ακριβώς σε δένει με μια γυναίκα παντρεμένη, με δύο παιδιά, με πανεπιστημιακή μόρφωση, δική της δουλειά; Απολαμβάνετε την ίδια μουσική; Πηγαίνετε  μαζί στο θέατρο;» […]

«Ο έρωτας. Όλα τα υπόλοιπα είναι εμπορική συναλλαγή και μου είναι αδιάφορα», απάντησε.”

 

                                                                                      

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top