Fractal

Ένας ακατάπαυστος πόλεμος

Γράφει ο Γεώργιος Τζιτζικάκης //

 

 

«Μπίλι Σάμερς»,  Στίβεν Κινγκ , εκδόσεις Κλειδάριθμος.

 

Το μυθιστόρημα με τίτλο «Μπίλι Σάμερς» μας έρχεται από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος σε μετάφραση του Μιχάλη Μακρόπουλου και συγκινεί τόσο τον αναγνώστη που θα το διαβάσει όσο και θα τον προβληματίσει με ρεαλιστικό του ύφος.

 

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

 

Ο Μπίλι Σάμερς έχει πολλά ονόματα και πολλές ταυτότητες. Είναι ένας από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές στον κόσμο, παρασημοφορεμένος βετεράνος του Ιράκ, και πληρωμένος δολοφόνος μονάχα αν ο στόχος του είναι κάποιος κακός άνθρωπος –κατά το δικό του δοκούν. Αποφασίζει να αποσυρθεί μετά από πολλά χρόνια και αρκετές δολοφονίες, όμως θα του προσφέρουν μια τελευταία «δουλειά» (με αμοιβή δύο εκατομμυρίων) και παρά τις αμφιβολίες που διατηρεί για αυτή, θα την αναλάβει. Μέχρι τη μέρα της δολοφονίας, και για να μην κινήσει υποψίες, θα αλλάξει ταυτότητες και θα μείνει σε μια ήσυχη γειτονιά της αμερικανικών προαστίων, όπου η ζωή εκεί θα αρχίσει να του αρέσει. Περισσότερο απ’ όλα, θα απολαύσει την ψεύτικη ταυτότητα του συγγραφέα που έχει υιοθετήσει, υποδυόμενος ότι έχει έρθει στη γειτονιά για να απομονωθεί και να γράψει· μέσα από αυτό ο Μπίλι θα ξεκινήσει να γράφει και να μας ξετυλίγει την ιστορία του ξεκινώντας από παιδί, μιλώντας για τον στρατό, το Ιράκ και τις επιχειρήσεις στη Φαλούτζα, για την πορεία του μέχρι να γίνει πληρωμένος δολοφόνος και κατόπιν θα φτάσει στο σήμερα.

 

«Τα συμβάντα στον αληθινό κόσμο δεν είναι ποτέ ίδια με αυτά που βλέπεις στο μυαλό σου, όμως αυτή η δουλειά αρχίζει πάντα με ό,τι φαντάζεσαι. Από αυτή την άποψη, είναι σαν την ποίηση. Τα πράγματα που αλλάζουν, οι αναπάντεχες μεταβλητές, οι διορθώσεις: τα αντιμετωπίζεις στην πράξη, όμως ξεκινούν από την εικόνα που έχεις στο μυαλό σου.»

 

Το μυθιστόρημα «Μπίλι Σάμερς» του Κινγκ δεν θυμίζει εύκολα τον Κινγκ του μεταφυσικού τρόμου που γνωρίζουμε· αυτό, φυσικά, δεν κλέβει κάτι από το μεγαλείο γραφής του Βασιλιά, απλώς είναι διαφορετικό από αυτό που ίσως προσδοκά να διαβάσει ο αναγνώστης της Λογοτεχνίας Τρόμου, αν και τα κομμάτια του τρόμου σε αυτό το μυστηριώδες νουάρ υφίστανται και είναι μάλιστα δυσκολοχώνευτα, ακριβώς επειδή αναφέρονται σε αληθινές σκηνές πολέμου, καθώς ο Μπίλι Σάμερς διηγείται την ιστορία του. Το σασπένς και το μυστήριο ανεβάζει ρυθμό μετά τη μέση του βιβλίου, ενώ κατά στιγμές η πένα θυμίζει Τζον Λε Καρρέ και ενίοτε Ρέιμοντ Τσάντλερ, διαθέτοντας σκηνές που σου σφίγγεται το στομάχι και σε άλλες απλώνεται διάχυτα ένας ρομαντισμός που θυμίζει αμερικανούς συγγραφείς των ’50s.

 

«Σκέφτεται ότι το γράψιμο είναι επίσης ένα είδος πολέμου που κάνεις με τον εαυτό σου. Η ιστορία είναι ό,τι κουβαλάς και, κάθε φορά που προσθέτεις κάτι σε αυτήν, γίνεται βαρύτερη. Υπάρχουν σε όλα τα μέρη του κόσμου μισοτελειωμένα βιβλία –απομνημονεύματα, ποίηση, μυθιστορήματα, σίγουρα χαρτιά για να γίνεις πλούσιος ή να χάσει κιλά– μέσα σε συρτάρια γραφείων επειδή η δουλειά παράγινε βαριά γι’ αυτόν που την έκανε, οπότε την παράτησε»

 

Στο «Μπίλι Σάμερς» ο Κινγκ στους ήρωες του είναι ενδογενής και συγκρατημένος για να τους οδηγήσει με επιχειρήματα στις εκρήξεις τους και να κλονίσει ακόμη και τους ίδιους όταν θα συμβούν, ώστε να επιτευχθεί το απροσδόκητο της υπόθεσής του. Έτσι, αφήνει περισσότερο χώρο στις σκέψεις του ήρωα, τους προβληματισμούς και τις αναμνήσεις του, παρά σε πράξεις που εναλλάσσονται ακατάπαυστα, ενώ οι διάλογοί του δεν είναι τόσο πλούσιοι σε έκταση όσο συνήθως στα έργα του. Ωστόσο, ο κεντρικός ήρωας είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων τύπος, και αν θα πρέπει να δω με κινηματογραφικά μάτια τον Μπίλι Σάμερς, τότε τον εξισώνω με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον στην ταινία «Equalizer». Η υπόθεση του έργου μας βυθίζει σε σκοτεινά μονοπάτια και μας οδηγεί να διακρίνουμε πολλά κοινωνικά αδιέξοδα, χρωματίζοντας άλλοτε ελπιδοφόρα την πλοκή και άλλοτε σημειώνοντας την πίκρα του αναπόφευκτου.

Η μαεστρία του δεσίματος της πλοκής που προκαλεί στον ήρωα τους προβληματισμούς εκείνους που του αλλάζουν οπτική στις επί χρόνια θέσεις του, με κάνει να καταλήξω στ’ ότι το «Μπίλι Σάμερς» αποτελεί ένα βαθιά κοινωνικό έργο από πολλές απόψεις, ενώ περιγράφει την αδιέξοδη πορεία ενός (και όχι μόνο ενός) ανθρώπου που έχει κάνει λάθος επιλογές και επιθυμεί, έστω και πριν το τέλος της ζωής του να εξιλεωθεί και –ίσως– να μετανοήσει. Αυτό το αίσθημα της μεταμέλειας δεν θα το διακρίνει ο αναγνώστης μέχρι τη μέση του βιβλίου των 580 σελίδων, όμως διαβάζοντάς το κείμενο δεν γίνεται να μη διακρίνεις πόσο καλογραμμένο και μαεστρικά έξυπνο είναι. Εκθέτει πολυεπίπεδα τις τρεις αλληλένδετες ιστορίες με τη μία μέσα στην άλλη –της τελευταίας δολοφονίας που θα κάνει ο Μπίλι και όλα θα πάνε στραβά, μια δεύτερη καθώς γράφει το μυθιστόρημά του και ανασκαλίζει το παρελθόν, και την τρίτη καθώς στη ζωή του να μπει απροσδόκητα ένα βιασμένο κορίτσι το οποίο θα βοηθήσει και μαζί της θα συνεχίσουν το οδοιπορικό της εκδίκησης.

 

«Αμφιβάλλει αν μια γυναίκα θεραπεύεται ποτέ εντελώς από έναν βιασμό. Αφήνει μια ουλή που κάποιες μέρες θα πονά. Φαντάζεται ότι έστω και μετά από δέκα χρόνια –είκοσι χρόνια, τριάντα– ακόμη πονάει. Μπορεί να είναι έτσι και μπορεί να είναι κάτι άλλο. Ίσως οι μόνοι άντρες που μπορούν να ξέρουν με σιγουριά είναι αυτοί που έχουν βιαστεί και οι ίδιοι»

 

 

Stephen King

 

 

Οφείλω να είμαι δίκαιος, οπότε θα πρέπει να αναφέρω ότι από το έργο δεν λείπουν τα τυπογραφικά λαθάκια και κάποια φάουλ επιμέλειας –σκέψεις που δεν υιοθετούν πλαγιογραμμή ενώ άλλοτε στην ίδια παράγραφο υιοθετούν, αναφορές στη ροή με bold που ξεκινούν και δεν συνεχίζουν με bold ενώ η συζήτηση ξεκάθαρα συνεχίζει, και άλλα. Tο μεγαλύτερο πλήγμα για εμένα (υποθέτω και για αρκετούς αναγνώστες), και εδώ θα σταθώ, ήταν η μικρή γραμματοσειρά του βιβλίου που κλέβει κάμποσο από την αναγνωστική απόλαυση. Προσωπικά, αν και ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω το βιβλίο και η ιστορία με τραβούσε, η μικρή γραμματοσειρά με ανάγκασε να σταματήσω αρκετές φορές την ανάγνωση λόγω κόπωσης. Κατανοώ ότι η αύξηση στην τιμή του χαρτιού αναγκάζει τους εκδότες να μειώσουν την έκταση των σελίδων ενός έργου υιοθετώντας μικρότερη γραμματοσειρά, όμως στο τέλος ένα βιβλίο που οι γραμμές του κουράζουν δεν θα οδηγήσει τον αγοραστή στο επόμενο. Εύχομαι σε επόμενα βιβλία να διορθωθεί αυτό, γιατί ήταν πραγματικά ένα καταπληκτικό βιβλίο που του άξιζαν κι άλλες σελίδες. Όπως και να έχει, αποτελεί ένα μυθιστόρημα που απευθύνεται περισσότερο στο κοινό των αστυνομικών και πολεμικών μυθιστορημάτων, σίγουρα αξίζει τα χρήματά του και ο αναγνώστης θα περάσει καλά με αυτό, ενώ ο πιο μυημένος στο σύμπαν του Κινγκ θα διακρίνει και αναφορές από το βιβλίο «Λάμψη» του Βασιλιά.

 

Διαβάστε το «Μπίλι Σάμερς» ακούγοντας το άλμπουμ «Low» του David Bowie από το 1977.

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top