Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Το βιβλίο- δέντρο
09/02/2021, 9:48 μμ

Το βιβλίο- δέντρο

Γράφει η Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη //

 

Κωνσταντίνος Μπούρας «Ατλαντίς», εκδόσεις Νίκας, 2020.

 

Καμιά φορά σκέφτομαι πως τα βιβλία είναι δέντρα. Βυθίζουν διψασμένα τις ρίζες τους στη γη, ζητώντας να αντλήσουν όλους τους θησαυρούς που αυτή προσφέρει, και ύστερα τινάζουν θαλερά τα κλαριά τους στο φως, τα κατευθύνουν προς τον ουρανό για να ενωθούν με το πνεύμα, να εκπέμψουν στους αναγνώστες τους οξυγόνο. Και ο συγγραφέας τους, είναι η ψυχή τους. Ο καθρέφτης τους.

Το βιβλίο του πάντα πολυδιαβασμένου και πολυγραφότατου Κωνσταντίνου Μπούρα, «Ατλαντίς», που κυκλοφόρησε το 2020 από τις εκδόσεις Νίκας, είναι ένα τέτοιο δέντρο. Και ο συγγραφέας του, η ψυχή του, είναι ο καθρέφτης του.

Προφανώς, την εικόνα δεν την αποθησαύρισα μονάχα από την φαντασία μου – παρόλο που την πιστεύω. Την «ξεσήκωσα» και από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μπούρα: «Είμαι ένα δέντρο με τις ρίζες μου βαθιά χωμένες στην γη. Είμαι ένα δέντρο με τις άκρες των μαλλιών μου βαθιά χωμένες στον ουρανό», μας λέει στην σελ. 33 της «Ατλαντίδας», επιζητώντας να κάνει τον αναγνώστη κοινωνό των συναισθημάτων ενός θνητού, που επέστρεψε στη ζωή ύστερα από μια μεταθανάτια εμπειρία, και έπαψε να φοβάται τον θάνατο. Μπορεί τα σημαίνοντα και η χροιά της εικόνας του Μπούρα να είναι τελείως διαφορετικά από τα δικά μου, το έναυσμα όμως για να προβώ στην δική μου παρομοίωση, παρέμεινε.

Το «Ατλαντίς», είναι ένα εμπνευσμένο βιβλίο. Όχι μόνο γιατί προδίδει τις αστείρευτες γνώσεις, όπως και την φαντασία του συγγραφέα του, αλλά και διότι εκπέμπει φως. Το φως ενός ανθρώπου που πιστεύει στον Θεό και την αθανασία, την αγάπη και το γέλιο, την Ανθρωπότητα ολόκληρη. Το «Φάος» του Σύμπαντος. «Το γέλιο κι η δημιουργία: είναι τα μόνα που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Προσωρινοί; Έστω. Αλλά δυναμικοί. Θεϊκοί, για λίγα λεπτά», μας εξομολογείται στην σελίδα 63.

Ποια ήταν η ήπειρος της Ατλαντίδας, πώς και γιατί εξαφανίστηκε; Τι συμπαντικά μυστικά και μυστήρια μπορεί να κρύβει ο πανάρχαιος μύθος της; Τι λάθη ανθρώπινα; Πού οδηγείται η ανθρωπότητα σήμερα μέσα από τον διαρκώς εξελισσόμενο πολιτισμό της, και γιατί; Και πόση γοητεία μπορεί να κρύβει όλη τούτη η περιήγηση και ο αναστοχασμός μέσα στον Χρόνο, όταν τα συνεπικουρήσουν οι επιστημονικές γνώσεις, η φαντασία και η ποιητική έμπνευση;

Προφανώς, οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, δεν είναι εύκολες. Απλώς η ελκυστικότητα του κειμένου του Μπούρα είναι αναμφισβήτητη, το μεγαλείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και της επιστήμης, μαζί με τα σύμβολα των ελληνικών γραμμάτων και των αριθμών, πανταχού παρόντα, και το δίδαγμα που ο Μπούρας ωθεί τους ανθρώπους να αντλήσουν (διάβαζε: να θυμηθούν μέσα από την πανάρχαιη μνήμη τους) για το μέλλον του «θαυμαστού γαλαζοπράσινου» πλανήτη μας, επίσης…

 

Κωνσταντίνος Μπούρας

 

Μέσα από ένα αμάλγαμα αριθμολογίας, φιλοσοφίας, μυθολογίας, ποίησης, ακόμη και μεταφυσικής, ο Μπούρας καταθέτει προβληματισμούς, περιγράφει, μοιράζεται ανησυχίες και στοχάζεται. Εξετάζει την ανθρώπινη συνθήκη όπως και την συνθήκη και τα μυστήρια του ίδιου του Σύμπαντος. «Το Σύμπαν είναι τραγούδι μεταξύ Χάους και Αρμονίας, εξελίσσεται διαρκώς μεταξύ Σχεδίου και Τυχαιότητος», γράφει στον πρόλογο του βιβλίου. Ενώ στο κεφάλαιο «κόππα – Q» εξειδικεύει αυτή την πολύτιμη ρήση του και για τον άνθρωπο: «Ο Συμπαντικός Ρυθμός… Είσαι εσύ ο ίδιος ένας ρυθμός, το απειροελάχιστο σπάραγμα μιας νότας στο μεγάλο Αρμόνιο του Σύμπαντος» (σελ. 73). «Γιατί υπάρχουν πράγματα Άμλετ, σε γη και ουρανό, που η φιλοσοφία μας δεν τα φτάνει», όπως σταχυολογεί από τον Σαίξπηρ, και αναγράφει ως μότο στο ενδέκατο κεφάλαιό του, το «κάπα – Κ».

Ακόμη και η οργάνωση των κεφαλαίων του βιβλίου είναι χαρακτηριστική. Ο Μπούρας διαιρεί το βιβλίο σε 27 κεφάλαια, όσα και τα γράμματα του αρχαίου ελληνικού αλφαβήτου, προτού απαλειφθούν το δίγαμμα, το κόππα και το σαν πι, ενώ σχεδόν κάθε κεφάλαιο διαθέτει κι ένα ποιητικό μότο.

Ανάμεσα στα κεφάλαια, που διέπονται όλα από καίρια δομή και συλλογισμούς, ξεχώρισα επιγραμματικά το «άλφα – Α», το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια σύνοψη των στοχασμών του συγγραφέα που πρόκειται να ακολουθήσουν, το «έψιλον – Ε», που αποτελεί ομολογία της πίστης του στην αθανασία, το «ήτα – Η», με την ανάλυση του εκπληκτικού λεξάριθμου 8 και την ομολογία ότι «η Ατλαντίδα κατέρρευσε από την λατρεία του «εγώ» (σελ. 42), το «ξι – Ξ» το οποίο καταδηλώνει την πίστη του συγγραφέα στην δημιουργία και το γέλιο, το ρέον «ρω – Ρ» που αποτελεί ύμνο στο «περί Δικαίου αίσθημα», και το «φι – Φ»: «Να ξαναβρούμε – επειγόντως – το μέτρο, την Αγάπη, την Φιλότητα, το Συμπαντικό Έρωτα, που συνέχει τα πάντα…» (σελ. 86).

«Όλη η μυστική γήινη Αληθινή Ιστορία είναι εδώ», όπως καταθέτει ο συγγραφέας στην τελευταία φράση του επιλόγου του…

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top