Ένα σημαντικό βήμα

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

Δημήτριος Γιατρομανωλάκης, “Archaic Ontological Past. Pre-Socratic Philosophy and European Avant-Garde Art and Thought”, edited by Dimitrios Yatromanolakis, Eurasia Publications, Athens, June 2022, p. 174

Οι μεγάλοι διανοούμενοι είναι σιωπηλοί κι εξαγώγιμοι (από την Αρχαιότητα μέχρι και σήμερα). Τους θυμόμαστε συνήθως μετά την διεθνή τους αναγνώριση, καταξίωση, μετά από κάποια διεθνή βράβευσή τους. Μετά τους διδάσκουμε στα αναγνωστικά των σχολείων και φυσικά το έργο τους γίνεται αντικείμενο διατριβών στο Πανεπιστήμιο.

Αυτόν τον πανάρχαιο κανόνα έρχεται να σπάσει μια πλειάδα σύγχρονων διανοητών που διαπρέπουν εκτός κι εντός συνόρων τής ταλαντουχογέννας πατρίδας/μητρίδας μας.

Ο Καθηγητής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ αρθρογραφεί τακτικά και υπάρχει σιγαλά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα τής νεοελληνικής πνευματικής ζωής που καθορίζεται από το λεγόμενο star-system κι ενέχει πολλά στοιχεία λαϊκισμού.

Κάθε συνομιλία για την «δική μας» Αρχαιότητα που μπορεί να θεωρηθεί «αιρετική» ή διαφορετική έστω από το κυρίαρχο μοντέλο προκαθορισμένων πεποιθήσεων που έχουν διαποτίσει τόσο την Κοινή Γνώμη ώστε έχουν γίνει θέσφατα, κάθε αμφισβήτηση των προκατασκευασμένων ιδεών σχετικά με τους «αρχαίους ημών προγόνους», κάθε τίμια, συστηματική κι ενδελεχής έρευνα προσκρούει στο μεγαλιθικό τείχος των πάσης φύσεως εθνικιστικών μεταλλάξεων ενός και μόνου, του αυτού, διεθνούς φασιστικού προτύπου.

Η κυρίαρχη ιδεολογία επιστρατεύει κάθε φορά καλλιτέχνες, λογοτέχνες, δασκάλους, αρθρογράφους προκειμένου να επιτευχθεί η «αυτοεπαληθευόμενη προφητεία»…

Το ίδιο έγινε στον όχι και τόσο μακρινό Μεσαίωνα με τον Αριστοτέλη, με τον Πλάτωνα, μέχρι που οι μοντερνιστές των αρχών τού εικοστού αιώνα θεώρησαν περισσότερο αρμόζουσα με την νεωτερική εποχή τους την ενασχόληση με τους λεγόμενους «προσωκρατικούς φιλοσόφους» και ειδικά με τον «Σκοτεινό Ηράκλειτο». Πολλά φύλλα τυπώθηκαν, πολύ μελάνι χύθηκε, ακόμα κι ο αστικός μύθος τής επαλήθευσης των προσωκρατικών κοσμογονικών μοντέλων από το πείραμα τού CERN διατυπώθηκε σοβαρά, κυκλοφόρησε κι αναπαράχθηκε ως ιός νοητικού τύπου.

Οι καλοί μελετητές αυτού του τόμου, με την επιμέλεια κι εποπτεία τού συστηματικού κι απολύτως συνειδητού τής αποστολής του επιστήμονα Καθηγητή Δημήτριο Γιατρομανωλάκη συναπαρτίζουν έναν ειδικό αστερισμό (συνεργάζονται θα λέγαμε κάτω από την επιρροή μιας απροσδιόριστης ευνοϊκής για το κοινωφελές έργο τους «συναστρία»).

Οι Ανθρωπιστικές Επιστήμες βάλλονται πανταχόθεν υπό το κράτος μιας βαθιάς πολιτισμικής Κρίσης που επιμετράται ΜΟΝΟΝ ως οικονομική. Αυτό το κατέδειξε ένας άλλος σύγχρονος στοχαστής, φιλόσοφος και Ποιητής ο Καθηγητής Παναγιώτης Ροϊλός (https://www.tanea.gr/print/2022/12/30/greece/me-aformi-tin-permacrisis/).

Τα θεμέλια τού Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού δέχονται αφόρητες σεισμικές πιέσεις και η ηφαιστειακή έκρηξη που θα επακολουθήσει με μαθηματική ακρίβεια θα καταστήσει την μετανεωτερική αποδομητική και χαοτική αναρχία αμελητέα μπροστά στο ζενίθ τής εντροπίας τού κλειστού συστήματος Γη.

Από αυτή την άποψη, είναι επιτακτική ανάγκη να επανακαθορίσουμε την πολιτισμική μας σχέση με την Κλασική Αρχαιότητα προκειμένου να επανεφεύρουμε, να επανεπινοήσουμε και να επαναχρησιμοποιήσουμε εργαλεία που είχαν λειτουργήσει αποτελεσματικώς σε προηγούμενες κοσμογονικές αλλαγές και κβαντικές μεταβολές ασυλλήπτου επιταχύνσεως.

Γιατί περί αυτού πρόκειται: το χωροχρονικό συνεχές σκίζεται σήμερα με ταχύτητες που δεν είχαμε καν φανταστεί, πόσω μάλλον προϋπολογίσει.

Η υποδόρια συνεργασία όλων των σύγχρονων πνευματικών ανθρώπων πρέπει να συντονιστεί σε διεπιστημονικό επίπεδο έτσι ώστε να αποδώσει καρπούς πριν να είναι πολύ αργά για την επιβίωση τού είδους μας.

Σήμερα ζουν και γράφουν οι κλασικοί τού μέλλοντος. Ας υποστηριχθούν από το Κράτος αλλά και από τις πολυεθνικές, γιατί είναι προς συμφέρον τους η Γνώσις. Με αφορμή αυτό το πραγματικά συμπυκνωμένο για τα πολυεπίπεδα νοήματά του βιβλίο, ας συνειδητοποιήσουμε πως ό,τι έμεινε από την Αρχαιότητα είναι το πνεύμα, πολιτισμικά προϊόντα κυρίως, το Ρωμαϊκό Δίκαιο και το πολίτευμα τής Δημοκρατίας. Αυτά προκάλεσαν μεγάλες αλλαγές και στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό. Αυτά εμψύχωσαν κι έδωσαν νόημα τόσο στη νεωτερική όσο και στη μετανεωτερική εποχή μας (όσο κι αν δεν είναι τόσο εμφανές). Ο Γιώργος Σεφέρης παραπέμπει στο έργο τού Dodds «Οι Έλληνες και το παράλογο». Ακόμα δεν έχουν γραφτεί πολλές άλλες αναδρομικές τού παρόντος στο πολυσχιδές άλλοτε. Ένα σημαντικό εισαγωγικό βήμα για την κοινωνική ευαισθητοποίηση είναι ετούτο το πόνημα που το υπογράφουν κορυφαίοι επιστήμονες ανά τον κόσμο, με επικεφαλής τον Καθηγητή Δημήτριο Γιατρομανωλάκη, έναν δικό μας Παγκόσμιο, διάσημο αλλά και ταπεινό, σιγαλό αλλά που κραυγάζει – μέσα από το προσωπείο τής Αλήθειας περνάει πάντα το Φως εκείνο που δεν μπορούν να αντέξουν οι ανθρώπινοι οφθαλμοί, εξ ου και οι τυφλοί μάντεις και ραψωδοί…

Αυτό το έργο είναι μόνον η αφορμή για περαιτέρω εξειδικευμένη, συνεκδοχική αλλά και γενικοποιητική, καθολική, διεπιστημονική, συνεργατική, «ανοικτή» και «ολιστική» έρευνα πάνω στο ενιαίο ενεργοπληροφοριακό πεδίο, το αίτιο από το οποίο παράγονται ως αιτιατά όλα τα φυσικά, κοσμικά, συμπαντικά αλλά και πολιτισμικά φαινόμενα.

Καιρός είναι να συμπεριληφθούν στα υποατομικά σωματίδια που μελετάνε οι Φυσικοί επιστήμονες στο CERN και τα «νιόνια» που παράγει κι εξαπολύει το εργοστάσιο τής (κοινής, συλλογικής και ατομικής) νοητικής δραστηριότητάς μας.

Δημήτριος Γιατρομανωλάκης

Η εποχή των αυθεντιών, των αυθεντών και των θεσφάτων πέρασε, υπάρχουν όμως φωτισμένα μυαλά που περιμένουν να ανθίσουν και να αποδώσουν καρπούς, εάν καλλιεργηθούν συστηματικά προς όφελος όλων. Το Κοινό Καλό προέχει τώρα των θεοποιημένων ατόμων. Σε κάθε κρίσιμη στροφή τής εξελικτικής έλικος, οι ευέλικτοι και οι προορατικοί, οι διορατικοί περνούν επιτυχώς από τον ηθμό τής Ιστορίας.

Για τους άλλους, «Τα κουπιά τους δείχνουν το μέρος που κοιμούνται στ’ ακρογιάλι. Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη» (Γιώργος Σεφέρης. 1935. Μυθιστόρημα. Αθήνα: τυπ. Εστίας, https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/mythology/browse.html?text_id=418).

Καλώ το επίσημο Κράτος, τους φορείς και τους χορηγούς να ενισχύσουν υλικοτεχνικά αυτή την έρευνα για το Κοινό Καλό. Η αρχαία Γνώση με την διαρκώς προστιθέμενη αξία της είναι το κύριο ανταλλάξιμο προϊόν στα έσοδα τού ετήσιου Κρατικού Προϋπολογισμού τής χώρας μας.

Απαιτείται προς τούτο ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΕ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΑ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. Η Μόδα είναι ένα ισχυρό εργαλείο διαπλάσεως ήθους. Η μεγάλη, βραβευμένη με Oscar Κατίνα Παξινού έλεγε στον Αλέξη Μινωτή: «το γούστο τού κοινού το διαμορφώνουμε εμείς!!!».

Εξ άλλου, αυτό που λέμε Κοινή Γνώμη είναι τόσο αφηρημένο κι απροσδιόριστο όσο και ο «μέσος άνθρωπος».

Στην εποχή τής ευαισθητοποιημένης αποδοχής κάθε «διαφορετικότητας», στην εποχή τής ενισχυμένης ενσυναισθήσεως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τους σύγχρονους φιλοσόφους, τους μεγάλους επιστήμονες στοχαστές που διαπρέπουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εκ των υστέρων, ποιος δεν θα επιχορηγούσε τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Ευριπίδη ή την Μαρία Καλογεροπούλου, που έφυγε από την Ελλάδα κι έγινε η Maria Callas, la divina; Έχουν κι οι Επιστήμες τους αστέρες τους. Ειδικά οι παραμελημένες στις μέρες μας Ανθρωπιστικές. Τα ουμανιστικά ιδεώδη είναι τα μόνα που αντέχουν στην πολιτισμική σεισμική ακολουθία…

Ας λύσουμε όλοι μαζί την διαφορική εξίσωση. Απλώς ακούγοντας και διαβάζοντας τους άλλους, μελετώντας την Φύσιν και τα φαινόμενα, καταβυθιζόμενοι εις το βάθος τής Συλλογικής Πανανθρώπινης Συνειδήσεως… ανακαλύπτοντας τον Παγκόσμιον Ρυθμόν. Υπάρχουν αρμονικές στο Σύμπαν. Εκείνες που άκουγε ο Πυθαγόρας, ο Ηράκλειτος, ο Σαίξπηρ. Ας μην ενδώσουμε στο απόλυτο Χάος τής αδιαπραγμάτευτης Εντροπίας. Τότε όλα τα χρηματιστήρια τού κόσμου θα πτωχεύσουν ταυτόχρονα. Γι’ αυτό είναι συμφέρον των υλιστών να χρηματοδοτούν τους οραματιστές. Όλη η Ιστορία τού Πολιτισμού βασίζεται στον συνδυασμό των δύο αυτών. Για την ακρίβεια: όλη η ιστορία τού πολιτισμού βασίζεται στην εκμετάλλευση των οραματιστών από τους υλιστές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση Tesla–Edison… Εκμεταλλευτείτε μας λοιπόν και δεν θα χάσετε!!! Επενδύστε στους διανοούμενους που εργάζονται σήμερα εντατικά. Είναι η μόνη μετοχή που θα κερδίζει σε αξία διαρκώς μέσα στους επερχόμενους αιώνες.

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)