Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Το χρόνο μας μετρώ όπως άμμο σε κλεψύδρα»
12/11/2019, 10:10 μμ

«Το χρόνο μας μετρώ όπως άμμο σε κλεψύδρα»

Γράφει η Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη // *

 

Ευσταθία Δήμου «Απώλεια Λήθης», Εκδόσεις των Φίλων

 

Πάντα μέσα από κάθε βιβλίο, αναδύεται ένα πρόσωπο. Μ’ ελαφράδα, αλλά και με στοχαστικότητα, και με την δική του δυναμική προσωπικότητα, το παρόν βιβλίο με πήρε από το χέρι για να με σεργιανίσει μέσα στους προβληματισμούς της  ανθρώπινης ύπαρξης για τη ζωή, μ’ έναν μοναδικό τρόπο, και μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη. Ο λόγος για την τρίτη κατά σειρά ποιητική συλλογή της νέας, αλλά πολλά υποσχόμενης ποιητικής φωνής της Ευσταθίας Δήμου, με τον τίτλο «Απώλεια Λήθης», η οποία κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Φίλων.

«Ακούω τον χτύπο των καρφιών. Τον ήχο των αρμάτων. // Νιώθω στο δέρμα μου το νόημα των πραγμάτων.» Αυτοί οι στίχοι του Νάσου Βαγενά αποτελούν το μότο στην αρχή του βιβλίου της, το οποίο αντικατοπτρίζει και συνοψίζει στο σύνολο της συλλογής τόσο την ευαισθησία της, όσο και την γενικότερη σχέση της με την ποίηση.

Τι σημαίνει «απώλεια λήθης;» Μέσα από ένα έξυπνο και στοχαστικό λογοπαίγνιο, η ποιήτρια μας υποδεικνύει, στον τίτλο του βιβλίου της, την ίδια την μνήμη, στην οποία είναι αφιερωμένα και δύο ομότιτλα ποιήματα στις σελίδες 18 και 19.

Αλλά και όλα τα θέματα, (και είναι αρκετά), που η Δήμου πραγματεύεται στα συνολικά 33 στιχουργήματα του βιβλίου της, τα προσεγγίζει με στοχαστικότητα και όχι μόνο. Η ζωή, ο θάνατος, η μοίρα του ανθρώπου, ο έρωτας, το πέρασμα του χρόνου, ακόμη και η ενδοσκόπηση του εαυτού μας, προβάλλονται μέσα σε τούτη την ποιητική συλλογή με φιλοσοφική διάθεση, αλλά και με αποφθεγματικό τρόπο, ο οποίος ταυτόχρονα κυλά παιχνιδιάρικος, χιουμοριστικός, σατιρικός, ακόμη και πολύ σαρκαστικός. «Με τη Μούσα έχει σχέση εξωσυζυγική. // Κατά φαντασίαν εραστής συβιλλικής // μορφής. Στο πάθος του ανθίζει γόνιμη. // Με χωρισμό, σε σάρκες δύο, τη νόμιμη // απειλεί γυνή. «Στους δύο τρίτος δε χωρεί». // Την πένα οπλίζει και οπισθοχωρεί. // Με άλλον στα πράσα την πιάνει να λυσσά. // Αυτή αδιάφορα του δείχνει τη σειρά. // Στέκεται εκεί με τη στερνή του γνώση // και την περιμένει να τον κερατώσει.», μας λέει λόγου χάρη η ποιήτρια στην σπαρταριστή  «Εξωσυζυγική σχέση», στην σελ. 33.

Πάνω απ’ όλα, ο περίπατός μας μέσα στα ποιήματα της Δήμου πλημμυρίζει από μουσικότητα. Τα ποιήματα αποτελούνται από πέντε δίστιχα το καθένα, (μόνο ένα έχει τέσσερα), χωρίς συγκεκριμένο μέτρο, αλλά με έμφυτο ρυθμό και αυθόρμητη ρίμα. Μέσα από μια γλώσσα λιτή, σταράτη αλλά και γοητευτική, η λέξη που θα διαμορφώσει την ομοιοκαταληξία δεν καταγράφεται τεχνητά – πηγάζει από την ψυχή.

Άλλωστε στα ποιήματα της Δήμου οι εικόνες και η φαντασία είναι πανταχού παρούσες, και ενισχύουν τον λυρισμό και το συναίσθημα που διαποτίζει ένα μεστό νοημάτων σύνολο. «Άφησα το σώμα μου ανοιχτό όταν φανείς. // Σπρώξε την πόρτα απαλά. Μέσα κανείς // δεν κατοικεί. Έφυγα κι έμεινε βορά // στο σκύλο χρόνο που κουνάει την ουρά. // Μονάχα κάθε άνοιξη επιστρέφω // ανοίγω τα παράθυρα, το βλέμμα στρέφω // στις ρωγμές που αυλακώσανε το δέρμα – // ένα δίχτυ από ρυτίδες δίχως τέρμα. // Έξω το σκυλί γαβγίζει. Βγαίνω μόνη. // Κατ’ εξαίρεση ορμάει και με δαγκώνει.» («Εξαίρεση», σελ. 20).

 

Ευσταθία Δήμου

 

Ομολογουμένως, τα παραδείγματα ομορφιάς και καίριων στιχουργικών αναφορών από την «Απώλεια λήθης» που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε στο κριτικό μας σημείωμα, είναι πολλά. Ένα απ’ αυτά, είναι και η «Κλεψύδρα» στην σελ. 28., από την οποία εδώ μεταφέρουμε μόνο τους τελευταίους αποφθεγματικούς στίχους: «Το χρόνο μας μετρώ όπως άμμο σε κλεψύδρα. // Μετά, χέρια αδειανά. Πού σε ξέρω, πού σε είδα».

Ενώ για το τέλος αφήσαμε τα εκπληκτικά εύστοχα «Συμβουλές σε νέο ποιητή», της σελ. 34, και «Η Μούσα» της σελ. 35, που, με πολύ πετυχημένο χιούμορ, σάτιρα, και (αυτο)σαρκασμό, έχουν τον ίδιο στόχο: Τους ομότεχνους της Δήμου ποιητές. Αντιγράφω πάλι, από το «Συμβουλές σε νέο ποιητή», προς τέρψιν των αναγνωστών: «Μέσα στους κύκλους να κλειστείς // των ποιητών. Λόγια να οπλιστείς // αρμόδια για χάδια αυτιών. // Προσκολλήσου πλάι σ’ αυτόν // που έχει λιγάκι από Θεό. // Όμοια με παιδί θετό. // Με τον τρόπο του πορεύσου. // Απ’ τους στίχους του εμπνεύσου // και, ποιητική αδεία, // γράψ’ του μια παρωδία.»

 

 

* Η Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει γαλλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, και γνωρίζει επίσης αγγλικά και ρωσικά. Είναι δημοσιογράφος και μεταφράστρια. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, ένα ποιητικό πεζό, ενώ ασχολείται και με κριτική λογοτεχνίας.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top