Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Αντιστροφή
03/12/2019, 10:04 μμ

Αντιστροφή

Της Πωλίνας Γουρδέα //

 

 

 

Ηλίας Λιατσόπουλος «Αντιστροφή», εκδ. Ηριδανός, σελ. 37

 

Η ποίηση είναι ένας δρόμος. Κάθε ποιητής που τον διανύει ψάχνει να βρει τη δική του γλώσσα. Ο λόγος που συμβαίνει μια αντιστροφή, δηλαδή μια αλλαγή προς την αντίθετη κατεύθυνση, είναι το καίριο σημείο. Σε άλλους είναι η ηλικία, σε άλλους το προσωπικό βίωμα και σε άλλους ο κραδασμός της ψυχής. Ο Ηλίας Λιατσόπουλος με την ποιητική συλλογή Αντιστροφή από τις εκδόσεις Ηριδανός (2019) ανήκει στην τρίτη κατηγορία.

Θέλω ταμπούρλα νέγρικα/ να γδέρνουν το κορμί μου (Με θερινό ηλιοστάσιο, σελ. 37)

Το σώμα που βιώνει την καθημερινότητα αναζητά δυνατές συγκινήσεις. Αυτές μπορεί να είναι πνευματικές, ερωτικές, σωματικές ή ακόμα και φανταστικές. Ένας νέος ποιητής που προσπαθεί να εκφράσει με τις λέξεις του ένα ψυχικό δυναμικό που τον υπερβαίνει. Γράφει ποιήματα πολλών ειδών. Άλλα με ρίμα, άλλα με άκρατο λυρισμό, άλλα με greeklish και άλλα στην καθαρεύουσα. Κινείται με άνεση στον γραπτό λόγο, αλλά μη έχοντας ένα μόνο προσωπικό ύφος μας κάνει να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που ψάχνει.

Με τον άνεμο ν’ ανηφορίζει ανάποδα/ αγγίζοντας τα ορεινά μ’ ένα τίναγμα/ να στοιχειώνει τη ζωή/ θνητούς σαν από πάντα κυρτωμένους/ ονειρεμένος θάνατος, αρχέγονος/ πιστός στην κτηνωδία/ σαν έφιππος, σα θύμα/ Αιγίδες, Κρήτες, Δωριείς/ σαν ξένους να μας σημαδεύουν. (Φολέγανδρος, σελ. 32)

Ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται με αυτή του την κίνηση ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά στυλ γραφής. Όμως, όταν διαβάσει προσεκτικότερα τα ποιήματα του Λιατσόπουλου θα δει ότι η ποίηση που τον αφορά είναι εκείνη που τον καθιστά ποιητή ουρανού και γης. Με την ανάγκη να εκφράσει ό,τι πλημμυρίζει την ψυχή του, οι στίχοι του γίνονται ποταμός στην προσπάθεια ν’ αποτυπώσει το φευγαλέο που τον αιφνιδιάζει και εμβολίζει το προφανές, την αγάπη του για τη γλώσσα και τις λέξεις.

Εμποδίζοντας τη βροχή διά της γλωσσικής αρτηρίας/ Διανοίγοντας τους ουρανούς, τα όρη, τα μυστήρια/ κοιτώντας θαρεττά τις πρώιμες αυταπάτες/ δακρύζοντας άνοιξη ή όπως άλλοτε το έλεγαν οι θαλεροί το πρωινό φαρμάκι. (Αν μπορούσε να μιλήσει το λιοντάρι, σελ. 25)

 

Ηλίας Λιατσόπουλος

 

            Και ενώ ψάχνει μέσα από τη διστακτικότητα της γραφής νε πει αυτό που συλλαμβάνει, ανοίγεται μπροστά του ένας δρόμος γεμάτος αγκάθια και τριαντάφυλλα. Η ποιητική εκφραστική γλώσσα που ανακαλύπτει δεν μπαίνει ακόμα σε ρυάκι, ανοίγεται μπροστά του ωκεανός και για να μην πνιγεί κολυμπά με διαφορετικές τεχνικές. Κάποιο αόρατο μαγικό χέρι τον έριξε σε μια θάλασσα βαθιά και τον πρόσταξε να κολυπήσει. Γράφει για να σώσει τον εαυτό του από ένα βάθος απύθμενο. Έτσι αλλάζει κάθε φορά την τεχνική του στη γραφή και σε κάθε προσέγγιση που επιχειρεί, συναντά πάντα το ίδιο ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Περ’ απ’ την κάθε γλώσσα/ οι ήχοι του θέρους/ τα megala βαριά klonaria/ δείχνουν sto adinato/ πώς τίκτονται/ κι απέρχονται/ οι ποιητές / (Οχήματα, σελ. 14)

Το να έχει σημασία για κάποιους ανθρώπους αυτό που γράφεις και να τους αγγίζει είναι μια μορφή αναγνώρισης. Για να πεις όμως, σ’ ένα ευρύτερο περιβάλλον, ξέρετε είμαι ποιητής και δεν επιθυμώ να είμαι τίποτα άλλο, χρειάζεται σθένος και περιλάμβάνει ένα σωρό κινδύνους. Ο Λιατσόπουλος με αυτή του την ποιητική συλλογή μας λέει, με διάφορους τρόπους, πως αναγνωρίζει στον εαυτό του μια ικανότητα ή μια αδυναμία, την ανάγκη του για λέξεις ώστε να εκφράσει τη συγκίνηση που έχει ανάγκη η ψυχή του που επιδίδεται σε διάφορες αντιστροφές.

Στου Άχμερ το άχραντο βλέμμα/ οίδαμεν ταπεινότης∙/ κτίσμα αιώνος στηρίσουσι/ και η δέησις αυτών εν εργασία τέχνης (σελ. 18)

Η ποιητική συλλογή Αντιστροφή του Ηλία Λιατσόπουλου χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος λέγεται Αντικείμενα, το δεύτερο Γραφές και το τρίτο Τα Σημεία. Έτσι κάπως γεννιέται και η ποίηση. Πρώτα υπάρχει ένα αντικείμενο για το οποίο θες να γράψεις, μετά ξεκινά η γραφή και στο τέλος το νόημα που υπάρχει στα σημεία, εκεί που συναντιέται το σημαίνον με το σημαινόμενο. Οι δρόμοι ανοίγονται διάπλατα στον Ηλία Λιατσόπουλο μιας και που προσπάθησε με αυτό του το βιβλίο να πει αυτό που τον βασανίζει για χρόνια. Γράφω Ποιήματα.

 

Εδώ, τα αντικείμενα

δεν τα παρατηρώ ως έχουν

τα οραματίζομαι

                           /

γύρω η άνοιξη σαν φέγγει

να τρέμουν

μην και ο άνθρωπος

γίνει στη ζωή ποιητής.

(σελ. 8)

 

 

 

O Ηλίας Λιατσόπουλος γεννήθηκε το 1985 στην ορεινή Αρκαδία. Φοίτησε στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και εργάζεται ως ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του Aldebaran.photo

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top