Μια χαραμάδα φωτός
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //
Ηλίας Λιατσόπουλος «Αντιστροφή», εκδ. Ηριδανός
Στις μέρες μας εκδίδονται αρκετές ποιητικές συλλογές, που ενώ δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο να εντυπωσιάσουν εύκολα με σχηματική ποίηση και διάφορα λεκτικά τερτίπια, δεν έχουν κάτι να πουν με το νόημα των στίχων τους. Στην ποίηση δεν αρκεί μόνο η εμφάνιση των στίχων, αλλά τα ποιήματα να έχουν και κάτι να πουν στον αναγνώστη. Λίγοι ποιητές το κατορθώνουν.
Ένα έργο, που αξίζει την προσοχή μας είναι η ποιητική συλλογή του Ηλίας Λιατσόπουλου «Αντιστροφή», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ηριδανός».
Το πρώτο, που παρατηρήσαμε είναι ότι ο Ηλίας Λιατσόπουλος χρησιμοποιεί με ευχέρεια τόσο τον παραδοσιακό όσο και τον ελεύθερο στίχο με μια υπερρεαλιστική διάθεση, που διαπερνά ολόκληρη τη συλλογή. Στα περισσότερα ποιήματα ανά πέντε στίχους αναγράφεται στο πλάι και ο αριθμός του στίχου, ενώ πολλές φορές ένας στίχος χωρίζεται στα δύο με μια κάθετη γραμμή. Σε ένα ποίημα συναντάμε ολόκληρο στίχο διαγραμμένο με μια οριζόντια γραμμή, ενώ υπάρχει και ένα ποίημα, όπου άλλες λέξεις είναι γραμμένες στα ελληνικά και άλλες στα greeklish. Επίσης, υπάρχουν μερικά πεζοποιήματα ενώ υπάρχει και ποίημα, που πότε γράφεται με αριστερή και πότε με δεξιά στοίχιση.
Η ποιητική συλλογή του Ηλία Λιατσόπουλου «Αντιστροφή» χωρίζεται σε τρία μέρη. Κάθε μέρος έχει κι ένα μικρό ποίημα σαν μότο, που μας εισαγάγει στην κάθε ενότητα.
Ηλίας Λιατσόπουλος
Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται: «Αντικείμενα». Κατά τη γνώμη μας, ο ποιητής αναφέρεται στην σύγχρονη κοινωνία, που τρέμει: «μη και ο άνθρωπος / γίνει στη ζωή ποιητής.» Για να καταφέρει, όμως, ένας άνθρωπος να ζει ποιητικά χρειάζεται «μια μηχανή αξιόλογη που καίει το χρόνο» και «μια φωνή / να κελαηδά την αγάπη.»
Το δεύτερο μέρος τιτλοφορείται: «Γραφές». Εδώ ο ποιητής αναρωτιέται τραγικά: «Μα πώς να ξεφύγει κανείς / από αυτό που ποτέ δεν δύει.» Εδώ ο Ηλίας Λιατσόπουλος μας περιγράφει ήρωες και αντιήρωες. Από τους στίχους του παρελαύνουν ο Γεώργιος Βιζυηνός, που έγραψε τους τελευταίους του στίχους στο φρενοκομείο, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, που δολοφόνησε τον Καποδίστρια και στη συνέχεια τουφεκίστηκε στα 31 του χρόνια, αλλά και ένα λιοντάρι και τι θα ‘λεγε αν μπορούσε να μιλήσει. Στα συγκεκριμένα ποιήματα ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει μέσω του ποιητή: «το κόστος του να γίνεσαι το ποίημα.»
Το τρίτο μέρος τιτλοφορείται «Τα σημεία». Εδώ ο ποιητής είναι πιο σκληρός και πιο πικραμένος. Η πίκρα προέρχεται από την παρακμή του πολιτισμού και κατ’ επέκταση της ανθρωπότητας. Ο ποιητής κάνει λογοπαίγνιο με τους τοίχους που είναι άκαδροι – και άρα οι άνθρωποι άκαρδοι – και διαπιστώνει: «οι άνθρωποι σαν να μην ξέρουν πια ξανά πως ν’ αγαπήσουν.» Ο Ηλίας Λιατσόπουλος αναρωτιέται, που να πουλήσει την εργατική του δύναμη, ενώ αντικρίζει τη σκληρή πραγματικότητα γράφοντας: «Αν δεν πληρώσουμε / θα πεθάνουν οι πιστωτές / Αν όχι / εμείς».
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Ηλία Λιατσόπουλου είναι ένα ενδιαφέρον έργο σε σχέση με πολλές ποιητικές συλλογές, που κυκλοφορούν σήμερα. Είναι μια χαραμάδα φωτός. Είναι: «ένα σημάδι, ότι όλα καλά θα πάνε / ένα χάδι μες στην όλη απογοήτευση».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα Fractal: “Ρεμπέτικη Ιστορία”
Της Τζίνας Ψάρρη // Εκείνο το απόγευμα που έφυγε, πήρε μαζί της και τα παιδικά μας χρόνια. Κρυμμένη από τον κόσμο που καλοδεχόταν ή αποχαιρετούσε τους οικείους του, ξεπροβόδισα την φίλη την πιο παλιά, μαζί μ’ ένα βουνό ικεσίες.
Περισσότερα -
Η ζωή ην το ΦΩΣ των ανθρώπων.
Της Ευγενίας Πομπόρτση // Ο «υπαρξιακός χώρος» του κάθε προσώπου, το κάθε πρόσωπο αυτό καθ’ αυτό μάλλον, είναι δημιούργημα, πλάσμα του φωτός. Το φως διαπερνούσε και πληρούσε όλους αυτούς τους «χώρους». Κάποια συνείδηση αποφάσισε να κρατήσει έξω από
Περισσότερα -
«Να στοχάζεσαι πάντοτε ότι σε λίγο θα είσαι ο κανένας στο πουθενά»
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης // Irvin Yalom «Πλάσματα μιας μέρας», Μετάφραση: Ευαγγελία Ανδριτσάνου, Εκδ. Άγρα Ο Irvin Yalom είναι ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Μέσα από το νέο του βιβλίο, Πλάσματα μιας μέρας (εκδόσεις Άγρα, μετάφραση Ευαγγελία
Περισσότερα -
Χρόνος είμαστε εμείς που δεν υπάρχουμε
Από την Ελένη Συκά-Κοντόζογλου // * Προσέγγιση στην ποιητική συλλογή του Δημήτρη Γαβαλά “Δίχως Μαγνητόφωνα Φωνόγραφους Δίσκους και Μαγνητοταινίες”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2016 Όταν εκδόθηκε η νέα –εικοστή στη σειρά- ποιητική συλλογή του Δημήτρη Γαβαλά με τίτλο Δίχως Μαγνητόφωνα
Περισσότερα -
Διήγημα fractal: “Από φόβο”
Της Τζίνας Ψάρρη // Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, καυγάδες εκτοξεύονταν στους τοίχους του σπιτιού της. Χτυπούσαν με μανία στα έπιπλα και στη μίζερη ζωή των γονιών της οι οποίοι, αναπόφευκτα, χώρισαν πριν καν εκείνη
Περισσότερα -
Στον άβατο χώρο μιας «Νυχτερινής Συμφωνίας». Ποίηση και μουσική, στη «Χώρα»: «τη Μεγάλη Απουσία, τη Μεγάλη Λατρεία» του Ηλία Λογοθέτη
Γράφει η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού // Στον άβατο χώρο μιας «Νυχτερινής Συμφωνίας» Ποίηση και μουσική, στη «Χώρα»: «τη Μεγάλη Απουσία, τη Μεγάλη Λατρεία» του Ηλία Λογοθέτη «To αριστούργημα είναι μια συμφωνία που παίζεται πάνω στα λεπτότερα αισθήματά μας… Στο
Περισσότερα -
Ποίημα: “Το καλοκαίρι”
Γράφει ο Σπύρος Στογιάννης // * Το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι δεν είναι ωραία εποχή για να πεθάνεις. Τα κορίτσια ανθίζουν, άγριες κερασιές στη δημοσιά, Η θάλασσα, δίνη ατέρμονη, κυριεύει το νου, Οι νύχτες –
Περισσότερα
