Αληθινές και αυθεντικές
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου // *
“Αληθινές”, Τασούλα Γεωργιάδου, Παρέμβαση 2021
Αληθινές γυναίκες μιας άλλης εποχής είναι οι κεντρικές ηρωίδες των διηγημάτων της Τασούλας Γεωργιάδου. Σε μια καλαίσθητη έκδοση της Παρέμβασης παρουσιάζονται μέσα σε εννέα διηγήματα ισάριθμες γυναίκες και γύρω από αυτές κινείται ένας πολύμορφος και πολύτροπος θίασος ανδρών και γυναικών.
Η χρονογραμμή είναι ξεκάθαρα οριοθετημένη, από την αυγή του 20ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Η τοπιογραφία εκτείνεται από την Καππαδοκία, την Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Εύβοια και την Πελοπόννησο και από εκεί στην Κρήτη. Γυναίκες κοσμογυρισμένες και «πολύπλαγκτες» που δεν δίστασαν να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη για να ξενιτευτούν στην Αμερική και την Τυνησία, πάντα για έναν άντρα και με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.
Οι γυναίκες των διηγημάτων είναι φορείς της κυρίαρχης ιδεολογίας των κοινωνιών που τις γέννησαν και, άλλοτε υπακούουν σε νόρμες και ηθικές επιταγές, άλλοτε πάλι παρασύρονται από τα πάθη τους χωρίς, όμως, να συγκρούονται φανερά με το κατεστημένο. Σταθερός οδηγός τους είναι πάντα η αγάπη που διηθείται και κατασταλάζει μέσα από ένα μεγάλο έρωτα.
Όλη η ελληνική ιστορία, από το προσφυγικό ρεύμα της Μ. Ασίας και του Πόντου και τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά κινήματα μέχρι την Κατοχή και τον Εμφύλιο πόλεμο και από εκεί στη μετανάστευση των δεκαετιών του 1950 και 1960 και μέχρι τη Μεταπολίτευση διατρέχει το πλαίσιο δράσης των γυναικών που ξετυλίγουν τα πιο οδυνηρά βιώματά τους και γίνονται μέλη της συλλογικής συνείδησης και πρόσωπα της πολυκύμαντης ιστορίας που σημάδεψαν την Ελλάδα.
Γυναικείοι χαρακτήρες σε εξελικτική πορεία που όσο περνούν τα χρόνια κι αλλάζουν οι εποχές αποκτούν αυτοσυνειδησία και μετασχηματίζονται σε ρυθμιστές της προδιαγεγραμμένης, από το οικογενειακό και στενό κοινωνικό περιβάλλον, μοίρας τους. Εκλεκτικές συγγένειες και αμφίδρομες σχέσεις διαπλέκουν το πολυπρόσωπο σύμπαν των ηρωίδων και καθορίζουν τις στάσεις και τις δράσεις τους.
Στις Αληθινές εντοπίζεται μια ευθύγραμμα εξελικτική πορεία στη ζωή τους, που, ωστόσο, αναπόδραστα οδηγεί στη φθορά και στον θάνατο. Η συμβολική εικόνα εξωφύλλου, που φιλοτεχνήθηκε από τον Νίκο Παπασταματίου, αισθητοποιεί την παραπάνω παρατήρηση. Σαν τα φύλλα ενός θαλερού δέντρου η Χρυσάνθη, η Κατίνα, η Νόπη, η Μίνα και οι υπόλοιπες, περήφανες στα φωτογραφικά ενσταντανέ τους, φτάνουν στο απόγειο της θηλυκής φύσης τους και απόλυτα ντετερμινιστικά «πέφτουν» μετά το πρώτο φθινοπωρινό αγιάζι. Τότε, τα κίτρινα φύλλα σκορπούν και χάνονται στην αιωνιότητα, θυμίζοντάς μας το ομηρικό «οἵη περ φύλλων γενεή τοίη δέ καί…γυναικῶν»… «και των θνητών η μια γενιά φυτρώνει και άλλη παύει», και γίνεται λίπασμα για τις επόμενες γυναίκες που θα συνεχίσουν να πορεύονται στον ίδιο δρόμο και πάνω στα χνάρια των προηγούμενων.
Τασούλα Γεωργιάδου
Ο αφηγητής είναι ομοδιηγητικός και σε ορισμένα διηγήματα και αυτοδιηγητικός και η γλώσσα της αφήγησης προσαρμόζεται στην ντοπιολαλιά της κάθε γυναίκας, ανάλογα με την προέλευση και το ιδιόλεκτό της, ώστε να προσφέρει, παράλληλα με τη δράση, και μία αίσθηση θεατρικότητας στον αναγνώστη. Αφήγηση, περιγραφή και διάλογος επιστρατεύονται και αξιοποιούνται ανάλογα και οι συχνές παρεκβάσεις συμβάλλουν στην καλύτερη εμβάθυνση στο χωροχρονικό πλαίσιο δράσης των ηρωίδων.
Κάθε διήγημα της συλλογής θα μπορούσε, με την κατάλληλη επεξεργασία, να επεκταθεί σε μια νουβέλα ή και ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, γιατί οι Αληθινές της Τασούλας Γεωργιάδου κρύβουν μέσα τους έναν αρίφνητο πλούτο βιωμάτων και μια σπάνια παλέτα συναισθηματικών αποχρώσεων, ώστε καθεμιά από αυτές, της παλιάς κοπής γυναίκες, να αποτελεί και ένα πολυσέλιδο ελκυστικό βιβλίο που προκαλεί τον/την αναγνώστη να το απολαύσει.
*Η Ελένη Παπαδοπούλου γεννήθηκε τo 1971 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ., με ειδίκευση στη Βιβλική και Πατερική Γλώσσα. Έχει διδάξει από το 1995-2005 στην ιδιωτική εκπαίδευση και από το 2005 είναι καθηγήτρια στη δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει παρακολουθήσει διάφορα επιμορφωτικά προγράμματα, όπως το Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης και Επιμόρφωση στη διδακτική αξιοποίηση των Τ.Π.Ε. (β΄επίπεδο). Έχει συμμετάσχει ως εισηγήτρια σε επιστημονικά συνέδρια, ημερίδες και εργαστήρια για τη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας. Έχει εκπονήσει σχολικά πολιτιστικά προγράμματα φιλαναγνωσίας και δημιουργικής γραφής. Έχει εκδώσει μία φιλολογική μελέτη με τίτλο: ΟΔΟΣΗΜΑ ΜΝΗΜΗΣ-ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΕΧΝΗΣ, Επιτύμβια Επιγράμματα του Γρηγορίου
Ναζιανζηνού, Γράφημα, Θεσσαλονίκη 2020. Έχει υλοποιήσει την ιδέα και την επιμέλεια μιας συλλογικής έκδοσης διηγημάτων με τίτλο: Οι εκπαιδευτικοί γράφουν…, Γράφημα, Θεσσαλονίκη 2020, με την επιχορήγηση του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Έχει δημιουργήσει μία ψηφιακή έκδοση διηγημάτων με τίτλο: Κάτοπτρα γυναικών, που διατίθεται ελεύθερα στην Ανοιχτή Βιβλιοθήκη https://www.openbook.gr/katoptra-gynaikon/. Γράφει άρθρα, βιβλιοκριτικές και λογοτεχνικά κείμενα σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και είναι συντάκτης του φιλολογικού-εκπαιδευτικού ιστολογίου, eranistria.blogspot.gr.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Ζω αναπνέοντας γράμματα»
Γράφει Κώστας Τραχανάς // Γαλάτεια Βέρρα «Στις συνοικίες του απείρου», Εκδόσεις Κέδρος 2021, σελ. 158 «Προσπάθησαν με μια άγκυρα / να στερεώσουν τον / αμήχανο κόσμο./ Μάταια όμως. Αυτή/πάντα θα αναμετριέται/ με τα ακοίμητα πελάγη» Τα 143 ποιήματα
Περισσότερα -
Η αιώνια φλόγα του ζωροαστρικού ναού του Ateshgah στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // ‘‘Ο Ζωροάστρης είναι ο ιδρυτής ή πιο σωστά αυτός που άλλαξε τη θρησκεία των Παρσών. Γεννήθηκε στη Μέση Αυτοκρατορία ή στο Αζερμπαϊτζάν ή Ατροπατένα… Σήμερα οι άτυχοι Πάρσες έχουν δύο πατρίδες: Τη Βομβάη όπου
Περισσότερα -
Ο Ντέμης Κωνσταντινίδης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Για τη συλλογή “Σε κλειστά βιβλία” (και την ποίηση γενικότερα) * «Δεν έχω ιδιαίτερα ταλέντα. Είμαι μονάχα παθιασμένα περίεργος.», γράφει ο Αϊνστάιν σε κάποια επιστολή του. Αυτή, νομίζω, είναι η γοητεία του ποιήματος. Η περιέργεια για τις
Περισσότερα -
Οι “Καρέκλες” του Ιονέσκο στο Θέατρο Εκστάν
Του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου // * Η κριτική ως ανεξάρτητο είδος λόγου αποτελεί μια μορφή κοινωνικού θεσμού κατά τους νεώτερους χρόνους, ενώ κατά την αρχαιότητα ουδεμία σχέση είχε ως αυτόνομη τέχνη. Παραταύτα, ο Λουκιανός, ο Παυσανίας, ο Λογγίνος κατέθεσαν
Περισσότερα -
Ένας στοχασμός στο παρελθόν και μια ματιά πάνω σε μια επαρχιακή κοινωνία του σήμερα
Γράφει o Κώστας Τραχανάς // Παναγιώτης Δουκέλλης «Οι φίλες μου στο χωριό» Μια μαρτυρία, Εκδόσεις Εστία 2023 σελ. 137 Δεν πρόκειται για ημερολόγιο ούτε για μυθιστόρημα non fiction.Πρόκειται για μια μαρτυρία. Ούτε μύθος, ούτε ηθογραφία. Μαρτυρία μιας συνάντησης
Περισσότερα -
“Όταν αναμοχλεύεις το παρελθόν με σαφή πρόθεση να «θεραπεύσεις» τις αναμνήσεις σου, τότε, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά”
Γράφει η Τζίνα Ψάρρη // Χρήστος Αστερίου: “Η θεραπεία των αναμνήσεων”, Εκδόσεις Πόλις Από την πρώτη κιόλας φράση της ιστορίας, ο μεσήλικας Ελληνοαμερικανός συγγραφέας – γνωστός για το εύστοχο χιούμορ του – Μάικ Μπουζιάνης, καταρρέει κατά την διάρκεια
Περισσότερα -
Η Πέρσα Κουμούτση στο εργαστήρι του μεταφραστή | «Η Αγάρ πριν και μετά τον πόλεμο»
Γράφει η Πέρσα Κουμούτση // «Ό,τι δίνεται με ταπείνωση, ανακτάται με ντροπή» Σουμερική ρήση “Μετά τη βραβευμένη ανθολογία Σύγχρονων και Νέων Γυναικών του Αραβικού κόσμου, που πρόβαλε τη φωνή και τη θέση της Γυναίκας στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι της
Περισσότερα
