Ποίηση με ρυθμό και έμφυτη μουσικότητα
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού //
Νίκος Καψιάνης, «Αγοραίοι λογισμοί», εκδ. Γράφημα
Ο Νίκος Καψιάνης, ποιητής και μηχανικός στο επάγγελμα έχει γράψει ως τώρα τρεις ποιητικές συλλογές. Η τρίτη του συλλογή, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γράφημα το προηγούμενο έτος έχει τίτλο «αγοραίοι λογισμοί». Πρόκειται για μία ποικίλη και πολυθεματική ποιητική συλλογή, με ποιήματα άλλα να είναι ερωτικού περιεχομένου, άλλα πιο αμφίσημα και αινιγματικά και άλλα πιο περιγραφικά.
Τα ποιήματα της συλλογής διαθέτουν όλα ρυθμό και μία έμφυτη μουσικότητα. Σε κάποια σημεία υπάρχει ομοιοκαταληξία, αυτό όμως δεν είναι κανόνας, καθώς σε κάποια άλλα υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία στον στίχο και την έκφραση. Ορισμένα ποιήματα έχουν συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, άλλα κινούνται, όμως, σε πιο αόριστο περιεχόμενο. Οι λέξεις είναι προσεκτικά διαλεγμένες και το αποτέλεσμα αποζημιώνει τον αναγνώστη, ακόμη κι αν καμιά φορά μένει να αναρωτιέται τι ακριβώς ήθελε να πει ο συγγραφέας.
Τα ποιήματα «Η ματιά», «Κλειδαρότρυπα» και «Ταγκό» είναι όλα ερωτικού περιεχομένου και αποτυπώνουν κυρίως την αίσθηση της ερωτικής επιθυμίας, όπως το παρακάτω απόσπασμα, που θυμίζει λίγο κρητική μαντινάδα στον ρυθμό του:
«Αύριο πρωί θα καρτερώ
ένα χαμόγελό σου
θα φέρω και τριαντάφυλλα
μπας και ματιά μου δώκεις»
Στο πρωτότυπο ποίημα με τίτλο «Ποίηση» ο συγγραφέας προσωποποιεί την έννοια της Ποίησης και τη φαντάζεται ως μία γυμνή νεαρή γυναίκα. Κάποια ποιήματα όπως τα «Ξεθωριάσματα» μιλούν για την ίδια τη ζωή που φεύγει και χάνεται και για τις στιγμές του παρελθόντος που, όσο κι αν θέλουμε, δεν μπορούμε να ξαναφέρουμε στο παρόν. Άλλα ποιήματα όπως ο «Συνοδοιπόρος» δίνουν συμβουλεύουν τον αναγνώστη να τηρήσει μία συγκεκριμένη στάση ζωής. Η ματαιότητα της ζωής δίνει το παρόν στο ποίημα με τίτλο «Αμπάρι», όπου ο τελευταίος στίχος θα καταλήξει «Πάλι στα ίδια αδιέξοδα λιμάνια τούτο το αμπάρι θα μας βγάλει», ενώ μνήμες από την παιδική ηλικία του συγγραφέας δίνουν το παρόν στο ποίημα «Όνειρα»:
«Κουκουνάρια από την ποδιά της γιαγιάς
λαμπιόνια που φωτίζουν της μάνας το χαμόγελο»
Φόρο τιμής σε μια παλιά δασκάλα, την «Κυρία Ελένη» φαίνεται να αποτελεί το ποίημα με τον ομώνυμο τίτλο, ενώ, αδιαμφισβήτητα, ένα από τα πιο περιγραφικά ποιήματα της συλλογής είναι το «Μέρες οπώρου», το οποίο χαρίζει στον αναγνώστη υπέροχες εικόνες από τη συγκεκριμένη αυτή εποχή του χρόνου, τόσο μελαγχολική και ιδιαίτερη που, αναντίρρητα, θα ταίριαζε να υμνηθεί σε ένα ποίημα:
«Στάλαξε στις κορφές η συννεφάδα δυο σταγόνες,
του τρυγητή το δρόσισμα και την πρωτοβροχάδα,
σα μελωδία με ήχους,
σταλάγματα μύρωσαν βροχή την ανάσα,
σε δειλού οπώρου ερχομό»
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο συγγραφέας είναι μέλος του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης- ο οποίος σύντομα θα μετονομαστεί σε Φιλολογικό Όμιλο Ελλάδας- καθώς και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ: Λογοτεχνικές αναφορές σε ζωγραφικά έργα σύγχρονων ζωγράφων (Α’ Μέρος)
Επιμέλεια, ανθολόγηση, ποίηση: Κωνσταντίνος Μούσσας // ΝΕΟΝ Μόνον ήχους θυμάμαι. Τα φθαρμένα ποτήρια, στα στρογγυλά μαρμάρινα τραπέζια, το τρίξιμο στις Βιεννέζικες καρέκλες τα βυθισμένα κουταλάκια στόματα, στο γλυκό κυδώνι. Οι ήχοι από τα σπίρτα εκρήξεις, πυροτεχνήματα στα
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ξεπλένοντας τη ζωή από τις στάχτες του χτες”
Της Ζωής Δικταίου // * Φωτογραφία : Βασίλης Δουκάκης “Ξεπλένοντας τη ζωή από τις στάχτες του χτες” Νυχτώνει, ανασαίνω την άνοιξη λαίμαργα, κάτω από σκονισμένα φτερά η ψυχή σφίγγεται περισσότερο άλλοτε βουβά στη σιωπή κι άλλοτε
Περισσότερα -
Τρεις χαρακτήρες, τρεις μονόλογοι, τρεις οπτικές
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Χάρολντ Πίντερ «Τοπίο και σιωπή», Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου- Παγκουρέλη, Εκδ. Λαβύρινθος, σελ. 62 Ο Χάρολντ Πίντερ στο Τοπίο του επανέρχεται στο θέμα της επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτή και εδώ παρουσιάζεται δύσκολη, όπως
Περισσότερα -
Γρηγόριος Ναζιανζηνός, ο αυτοβιογραφούμενος
Γράφει η Ελένη Κ. Παπαδοπούλου // * Στυλιανός Π. Αρχοντίδης, «Το αυτοβιογραφικό στοιχείο στο έργο του Γρηγορίου Ναζιανζηνού», εκδ. Γράφημα, Θεσσαλονίκη 2021 Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός είναι γνωστός μέγας θεολόγος και ποιητής, που κατάφερε να γεφυρώσει τη ρητορική με
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Παραλία ‘Ο παράδεισος΄”
Του Θεοχάρη Παπαδόπουλου // * Μέσα στο ψυγείο του δωματίου μου παγωμένο από το σούπερ-ουάου κλιματιστικό εκεί που κοιμάμαι κι ονειρεύομαι οπτασίες με τα πόδια ανοιχτά, χτυπάει το τηλέφωνο. -Γιώργο; -Γεια σου Κώστα. -Τι έγινε και
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Prince P.”
Από τον Απόστολο Θηβαίο // Διήγημα βασισμένο στο τίποτε, στηριγμένο σε μια ιστορία δίχως τέλος, για έναν πρόωρα νικημένο πρίγκιπα που έζησε για λίγο στον κόσμο μας, κάπου κοντά ίσως, στις παροπλισμένες αποθήκες εμπορευμάτων Μάρσαλ Φιλντ
Περισσότερα -
✔ Προδημοσίευση: Από την ανέκδοτη συλλογή Η ΠΟΛΗ 2016 της Μαρίας Πανούτσου
ΘΗΣΕΙΟ Τα πρόσωπα που βλέπω απ’το παράθυρο καφετιά μυρίζουν ρούχα φορεμένα μέρες. τα κοιτώ και λέω στον εαυτόν μου, άνθρωποι πραγματικοί περνούν και χάνονται, στα στενά του Θησείου. Κολλημένες μύγες σε λαδωμένες πόρτες πέφτουν σε ανείπωτες
Περισσότερα
