Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Ο Άγγελος Χαριάτης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
27/04/2021, 9:13 μμ

Ο Άγγελος Χαριάτης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

Άγγελος Χαριάτης «Ο κύριος Χι», εκδόσεις 24 γράμματα

 

Το μυθιστόρημα «Ο κύριος Χι» (εκδόσεις 24 γράμματα) είναι το επόμενο μου βήμα στην αστυνομική λογοτεχνία μετά την «Πόλη των Γενναίων (Brave City)». Φέρει κι αυτό – όπως τα περισσότερα κείμενα μου που έχουν βρει τον δρόμο προς το τυπογραφείο– τη δική του ιστορία και περιπέτεια. Γραμμένο το 2019 –μέσα σε φρενήρεις συγγραφικούς ρυθμούς– ώστε να παραδοθεί σε εκδοτικό ως μέρος αστυνομικής σειράς. Η συνεργασία δεν τελεσφόρησε, αλλά οι 73.000 λέξεις ήταν μέσα στο συρτάρι του μυθιστοριογράφου, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή.

Άντλησα το μυθοπλαστικό υλικό από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Από παιδί με γοήτευε, έχοντας εξιδανικεύσει κατά μία έννοια το άθλημα. Βέβαια από τη φύση του, το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα όπου όλοι μπορούν να συμμετάσχουν και μπορεί να παιχθεί οπουδήποτε, αρκεί να υπάρχει μια μπάλα.

Σκέφτηκα πως σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα δεν χωρούν προγνωστικά, μόνο πιθανότητες. Πιθανότητες που δεν είναι σίγουρο ότι θα μετατραπούν σε βεβαιότητα. Αυτό σημαίνει πως ακόμα κι η χειρότερη ομάδα του κόσμου απέναντι στην καλύτερη έχει την ελπίδα θετικού αποτελέσματος. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Τι θα γινόταν όμως αν η καλύτερη ομάδα αρχίζει να χάνει με ασυνήθιστους τρόπους; Αυτή λοιπόν ήταν η κεντρική ιδέα. Όφειλα να συμπεριλάβω το αθλητικό κομμάτι. Ποδοσφαιριστές, προπονητές, τον πρόεδρο, ποδοσφαιρικά γήπεδα. Και δίπλα τους –πώς άλλωστε θα μπορούσαν να λείψουν– τα  συμπαρομαρτούντα. Δημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ και γραφεία –αμφιβόλου νομιμότητας– γραφεία στοιχηματισμού. Αν και βασικό στοιχείο του αθλήματος –του κάθε αθλήματος γενικότερα– εν γνώσει μου άφησα έξω από τον χορό τους φιλάθλους. Θα έπαιρνε μια άλλη τροπή η ιστορία που είχε σχεδιάσει στο μυαλό μου και είχα αποτυπώσει –εν είδει προσχεδίων– στο χαρτί.

 

 

Μέσα λοιπόν στο ασυνήθιστο περιβάλλον, τι πιο ταιριαστό από ένα αντισυμβατικό ήρωα. Ο Άλκης Μπαμπαλής συγκέντρωσε τα περισσότερα χαρακτηριστικά. Σχεδόν απόκληρος, βυθισμένος στη θάλασσα του αλκοόλ, πρώην αστυνομικός, μέσα σε μια ελεύθερη σχέση με την Παόλα που τα κάνει όλα, παρακολουθεί χωρίς να το αντιλαμβάνεται πλήρως τη δική του ελεύθερη πτώση.

Ο ήρωας έχει την πολυτέλεια να έχει φίλους από τα παλιά που τον βοηθούν. Άλλοι εις ανάμνηση του παρελθόντος, άλλοι χωρίς να κατανοούν ακριβώς τον λόγο, άλλοι από συμπάθεια προς την τραγικότητά του.

Ταυτόχρονα οι εχθροί, αόρατοι κι ορατοί, δυσκολεύουν τη ζωή του. Η εσωτερική πάλη, αν και θα είχε το ενδιαφέρον της, δεν χρησιμοποιήθηκε, μιας κι ο σκοπός του εξ αρχής ήταν σχεδόν ιερός. Δεν ήθελα να δημιουργήσω έναν ήρωα με διλήμματα. Δεν υπήρχαν διλήμματα στην ιστορία. Ο ήρωας δεν είχε να εξερευνήσει τα κενά της ύπαρξής του. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός.

Ο κυριότερος εχθρός του, είναι ο κύριος Χι συνεπικουρούμενος  από τους βοηθούς του. Εχθροί χωρίς να έχουν συναντηθεί δια ζώσης, και αυτό δημιουργεί μεγαλύτερη ένταση και βαθμιαία κλιμάκωση των γεγονότων.

Ήθελα λοιπόν η ιστορία να ξετυλίγεται με δράση κι ανατροπές, κρατώντας την αύρα μυστηρίου που όφειλε να έχει ως αστυνομικό μυθιστόρημα. Μέσω λοιπόν της έρευνας αποκαλύπτονται στοιχεία που τον οδηγούν στη λύση του μυστηρίου.

Ασφαλώς δεν θα αποκαλύψω το τέλος. Είναι κατά την  άποψή μου –προσπαθώντας να ξεπεράσω τον σκόπελο  του ακκισμού του συγγραφέα–  ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν προδίδει την άτυπη σύμβαση, το συμβόλαιο ανάμεσα στον αναγνώστη και τον συγγραφέα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top