Fractal

Σπασμένα κορίτσια και όμορφα αγόρια

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος //

 

Πηνελόπη Τσιάλα «Αγγελική μορφή» Εκδ. Βακχικόν

 

Ήταν περί το 1976 όταν και τα φημισμένα Βίπερ Νόρα κατέκλυζαν τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Έφερναν στο αναγνωστικό κοινό τους σημαντικότερους δημιουργούς της παγκόσμιας σκηνής. Ανάμεσα στους τίτλους που σημαδεύουν τα δωμάτια των παιδικών μου καλοκαιριών συνωστίζονται μερικές από τις πιο τρυφερές ιστορίες. Απεγνωσμένοι έρωτες, ύποπτες συναλλαγές, αδιέξοδες σχέσεις, συναρπαστικές βιογραφίες που κείτονται σιωπηλές με τα πολύχρωμα εξώφυλλά τους στις παλιές θέσεις. Μαραζάν, Το Κολιέ των Ισμαλντί και μαζί ο Ξένος του Καμύ σε μια από τις μεγαλύτερες, εμπορικές επιτυχίες του κλάδου προσελκύουν το αναγνωστικό κοινό και καθιστούν για πρώτη ίσως φορά, το βιβλίο ως αγαθό πρώτης γραμμής. Μα οι εποχές περνούν με καταιγιστικούς ρυθμούς γκρεμίζοντας σύμβολα και παλιές συνήθειες. Και έτσι τα Βίπερ αποσύρονται, σφραγίζοντας τις αναμνήσεις μας.

Η Πηνελόπη Τσιάλα είναι ένα κορίτσι, μόλις 21 χρόνων. Και ίσως τα μικρά εγχειρίδια της κατεστραμμένης μας φαντασίας να συνιστούν μια άγνωστη για εκείνη λέξη. Ωστόσο, μες στην ιστορία της Αγγελικής Μορφής που φέρνουν στα ράφια οι εκδόσεις Βακχικόν περιέχονται όλα τα συνθετικά στοιχεία που μπορούν να μετατρέψουν σε συναρπαστική μια καθημερινή, κατά τα άλλα ζωή. Πρόσωπα που μοιάζουν με τον αναγνώστη, που εργάζονται και ονειρεύονται και ερωτεύονται και πληγώνονται. Γεννιούνται μικρές ιστοριούλες, σαν αυτές που έγραφε μικρή η Πηνελόπη Τσιάλα για να αποκτήσουν κάποτε τις διαστάσεις ενός κάποιου μύθου.

Το προφανές μυστήριο του πρώτου μυθιστορήματος της νεότατης και ταλαντούχας δημιουργού αποκαλύπτεται τρυφερά, με εκείνον τον ιδιότυπο, γυναικείο τρόπο που θέλει τα συμφραζόμενα να πνίγονται στους έρωτες. Η Αγγελική Μορφή αφορά μία από εκείνες τις συνθήκες που κάποτε γίνονται θέατρο, αφήγηση ή και αλήθεια. Αποτυπώματα του καιρού μας στους όρους της ομορφιάς, της αντοχής, των ανθρώπινων σχέσεων που ανακτούν κάθε τόσο μια έξαλλη ταχύτητα, γράφοντας τις σελίδες μιας απαράμιλλης, λαϊκής ιστορίας. Όλη η μοναξιά του κόσμου, όλος ο έρωτας, οι ξαφνικοί άνεμοι που ανατρέπουν ταξίδια και πορείες, το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα, το θαύμα που μεταμορφώνεται σε εφιάλτη. Όλα δοσμένα από την νεαρή Πηνελόπη με τον ρυθμό και το μέτρο που θέλει η αφήγηση μιας ολόκληρης ζωής.

Τα πρόσωπά του βιβλίου κατοικούν κινδύνους και τρυφερές στιγμές. Η Π. Τσιάλα, με την ιδιότητα του αυθεντικού ανιχνευτή διαμορφώνει την βιτρίνα της, έτσι που να χωρούν σ’ αυτήν μυστικά, ανένδοτα ψέματα, φιλιά που κόβουν την ανάσα. Μια ιστορία κάτω απ’ το φως της δικής μας ατμόσφαιρας, δυο ήρωες με κρυμμένα χαρτιά και η ζωή που δεν αφήνει υπόλοιπα και ανοιχτούς λογαριασμούς. Παρά το νεαρό της ηλικίας της η συγγραφέας κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ποντάροντας τις λέξεις της σε μια φαντασίωση, προικισμένη με όσα η ίδια διεκδικεί, με  όσα την τρομάζουν. Θέλει αρετή και τόλμη, να βρίσκεις τον εαυτό σου μες στην γραφή, στην απλή και δίχως βάθος υπόθεση που όμως μπορεί με το κατάλληλο ταλέντο αλλιώς να ειπωθεί.

Το βιβλίο της Πηνελόπης τρέφεται από τις τροπές της μοίρας μας, τα ναυαγοσωστικά μέσα των ηρώων της δεν θα σώσουν κανέναν και τίποτε όταν η ζωή ανακτά τον έλεγχο. Τα σπασμένα κορίτσια, τα όμορφα αγόρια, η ατμόσφαιρα του κόσμου μας που αλλάζει την σύστασή της, ο δύσκολος ρυθμός του έρωτα που θέλει επιμονή και κατάρτιση ψυχής τροφοδοτούν την Πηνελόπη με όσα απαιτεί η ιστορία της. Όλα τα πράγματα του καμουφλάζ βαθμιαία γκρεμίζονται, με εκείνον τον ξαφνικό τρόπο που επισήμανε ο Γιώργος Ιωάννου. Και ο έρωτας που όλο αρχίζει. Το επίπονα επάγγελμά του θέλει όλην την αφοσίωσή μας, όλους μας τους φόβους νικημένους πριν την άνευ όρων παράδοση, σαν εκείνη που εξελίσσεται σε μια από τις καινούριες φωνές που φέρνουν οι εκδόσεις Βακχικόν στο προσκήνιο.

Η Αγγελική Μορφή εξιστορεί μια ανθρώπινη ιστορία, δίχως ακμές, κορυφές, ψηλαφίζοντας τ’ αχνάρια πάνω στα σώματα και τις καρδιές. Με την προφορικότητα που καθιστά οικεία και τόσο δική μας την ιστορία του, το βιβλίο της Πηνελόπης Τσιάλα συνεχίζει, ίσως άθελά του, μια παράδοση που είχε σβήσει. Μια αναγνωστική συνήθεια που ολοένα και περισσότερο έρχεται στο προσκήνιο, μαρτυρώντας την γοητεία που θ’ ασκούν πάντα οι απλές συνθήκες της ζωής, οι ξαφνικές εναλλαγές της, μια εκδοχή ή καλύτερα μια φαντασίωσή της.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top