Ποίηση: “Άφεση αμαρτιών”
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης // *
Άφεση αμαρτιών
Να σφίγγεις το χέρι του άλλου
μια Κυριακή απόγευμα,
να ανασαίνεις της έξαψης την τρικυμία.
Ότι αγγίζω ματώνει
ρουφάω το αίμα απ’ τις χαρακιές,
έτσι ποτίζω τα στεγνά μου χείλια.
Τι κι αν παραμονεύει ο θάνατος
εμείς ανταλλάσσουμε ματιές,
μεθάμε με της θάλασσας το κύμα.
Με χιλιόμετρα φαντασίας
προσπαθώ να συρθώ,
να κρατηθώ,
μέσα στο καχεκτικό αύριο.
Μια άφεση αμαρτιών
που διογκώνει το χάος.
* Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Το ποίημα της εβδομάδας | Κώστας Μοναστήρας «Μαζεύω»
12/03/2024, 8:47 μμ -
“σύντροφος κάθε εμμανούς”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
12/03/2024, 8:33 μμ -
“Οι τελευταίες νότες”. Ανέκδοτο ποίημα του Σταύρου Σταυρόπουλου
12/03/2024, 8:31 μμ -
Ποίημα: “Το ξύλινο παγκάκι”
12/03/2024, 8:23 μμ -
Δύο ποιήματα
12/03/2024, 8:21 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Οι αριθμοί κρύβουν τις σχέσεις μου/ οι λέξεις τον πόθο μου»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // * Αθανάσιος Βαλβίδας, «Ποιήματα υπό σκιάν», Εκδόσεις βακχικόν, Αθήνα Μάρτιος 2022, σελ. 218 Ποίηση χωρίς μουσική δεν νοείται. Και ναι μεν «τα πάντα είναι ρυθμός», ακόμα και η ήχοι που βγαίνουν μέσα από
Περισσότερα -
Διήγημα: “Παρένθεση”
Της Μαρίας Ρούσση // * «Δύο χρονών όλο άνοιγα το ψυγείο και φώναζα: «κι, κι, κι» κι ο μπαμπάς δεν ερχόταν. Δεν ήξερε για γάλα κιντ. «Ζουρλάθηκε το παιδί και κικιρίζει», θα σκεφτόταν. Σιγά μη σκεφτόταν. Άλλαζε πλευρό.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο πλανήτης”
Γράφει η Ευτυχία Κατωπόδη // * Ο πλανήτης Ο μπαμπάς μου ήταν ένας άνθρωπος όχι συνηθισμένος. Κι αυτό να ξέρετε, καταλήγω πια ότι είναι καλό. Θα έλεγα ότι είχε κάτι που τραβούσε τους ανθρώπους
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Φθινόπωρο” & “Εκείνο το φθινόπωρο”
Της Σοφίας Αγραπίδη // * Φθινόπωρο Μουντό το πρωινό συννεφιασμένο. Κυλούν στα τζάμια οι σταγόνες της βροχής, φαινόμενο απλό, συνηθισμένο, γνωστό σημάδι της καινούριας εποχής. Πέρασε το τρελό το καλοκαίρι. Σιγά το λένε οι ψιχάλες στα
Περισσότερα -
«Ο Δράκουλας φοβάται το σκοτάδι». Για τη θεατρική παράσταση «Dracula» στο θέατρο Αθήναιον
Γράφει Αναστάσιος-Μάριος Μιχαηλίδης // Για τη θεατρική παράσταση «Dracula» στο θέατρο Αθήναιον Η γνωστή σε όλους αλληγορική ιστορία του Bram παίρνει σάρκα και οστά στο θέατρο Αθήναιον τον περασμένο Μάρτιο σε σκηνοθεσία του Άγγελου
Περισσότερα -
Φιλοσοφική και εξομολογητική ποίηση
Γράφει η Έφη Καλογεροπούλου // * Γιώργος Δουατζής «Χρόνου σκιά», εκδόσεις Στίξις, 2018 «Χρόνου σκιά», ποιητική σύνθεση σε τέσσερις ενότητες. Ο ποιητής, «πλάνητας και ανώνυμος» σε ένα μοναχικό ταξίδι ενδοσκόπησης, βυθισμένος στην «πολύτιμη σιωπή των αδηφάγων στιγμών» στοχάζεται
Περισσότερα -
Δοκίμιο: «Η διαρκής μνήμη ως ορισμός της ύπαρξης»
Του Κωνσταντίνου Μούσσα // * “Μνημοσύνην καλέω, Ζηνὸς σύλλεκτρον, ἄνασσαν, ἣ Μούσας τέκνωσ᾽ ἱεράς, ὁσίας, λιγυφώνους, ἐκτὸς ἐοῦσα κακῆς λήθης βλαψίφρονος αἰεί” Την Μνημοσύνη προσκαλώ, την σύζυγο του Διός, την βασίλισσα ή οποία γέννησε τις ιερές Μούσες,
Περισσότερα