Fractal

Δύο μικρά πεζά: “Eλαφρότητα” & “Επαφές”

Του Χριστόφορου Τριάντη // *

 

 

 

ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ

Πραγματικά δεν μου άρεσε το πότο. Ούτε ήμουν αλκοολικός, όπως ήθελαν να με παρουσιάζουν διάφοροι συνάδελφοι και φίλοι. Πολλοί έλεγαν ότι το έριχνα στο ποτό επειδή δεν ασχολιόμουν με κάτι. Συνήθως, με κατηγορούσαν ότι ήθελα να περνάω για σκεπτόμενος και διανοούμενος.

Η αλήθεια ήταν ότι δεν άντεχα τον κόσμο. Μέσα στους ανθρώπους ένιωθα σαν να φοβάμαι, και για να μη φοβάμαι έπινα. Το σώμα μου ήταν ένα βάρος. Με δύο ποτήρια η βαρύτητα έπαυε να υπάρχει και η ελαφρότητα με κυρίευε. Τότε ήταν που αναγνώριζα τον εαυτό μου και μπορούσα να τον υπομένω λίγο.

Έκανα την προσπάθειά μου, για να μη χάσω τον αυτοσεβασμό, την αυτοκυριαρχία μου και αναζητάω –αποκλειστικά – τη δύναμη για τη δύναμη, λατρεύοντας τη ζούγκλα του τίποτα.

 

 

ΕΠΑΦΕΣ

Στο εστιατόριο που έτρωγε, ζητούσε να μην είναι άλλος στα διπλανά τραπέζια. Ούτε να ‘χει επαφή με τους υπόλοιπους πελάτες. Επειδή ήταν γενναιόδωρος, ο ιδιοκτήτης δημιούργησε έναν χώρο, όπου δεν τον ενοχλούσε κανείς.

Στην καθημερινότητά του απέφευγε την όποια επικοινωνία. Πολλοί θεωρούσαν αυτήν τη συμπεριφορά ως στοιχείο μισανθρωπίας, πίστευαν ότι το ‘κανε για να ξεχωρίζει.

Αυτή η ιδιοτροπία απασχόλησε τον δημοσιογράφο Μάριο Καρτολίνι. Μια μέρα που ο Τζούλιο Ροσάντι ήταν ευδιάθετος, κατάφερε να μιλήσει μαζί του και να τι είπε «Το 1943 με συνέλαβαν οι Γερμανοί. Το στρατόπεδο αιχμαλώτων χωρούσε τετρακόσια άτομα, όμως εκεί στοίβαξαν πέντε χιλιάδες. Ήμασταν κυριολεκτικά σαν σιαμαίοι. Οι επαφές σωμάτων, οι μυρωδιές, οι εκκρίσεις δεν ενίσχυσαν την αλληλεγγύη, πέτυχαν το αντίθετο, να απεχθανόμαστε τον άνθρωπο!»

 

 

* Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998. Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων, στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων (filologoi.gr), στο blog ΞΗΡΟΜΕΡΟ NEWS και στις 120 λέξεις.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top